Vanaf het moment dat Ozzy Osbourne, Tony Iommi, Geezer Butler en Bill Ward hun band vernoemden naar Mario Bava’s klassieker BLACK SABBATH (1963) hebben heavy metal en horror een nauwe band. DEATHGASM is een lollige en bloederige ode aan de metal. Uit de recensie van Jasper ten Hoor:
‘[Jason Lei] Howden baseerde het hoofdpersonage Brodie (Milo Cawthorne) op zichzelf als zestienjarige; een buitenbeentje dat zijn dagen slijt in de muziekwinkel in zijn kleine, saaie stadje. Op een dag krijgt Brodie, samen met vriend en metalhead Zakk (James Blake), duivelse liedteksten in handen en als hij deze met zijn band Deathgasm speelt, roept hij daarmee per ongeluk een kwaadaardige kracht op. Het bloed begint rijkelijk te vloeien wanneer iedereen om hen heen in kwaadaardige wezens transformeert. In hun strijd tegen het Kwaad ontdekken Brodie en Zakk dat naast kettingzagen, boormachines en bijlen natuurlijk ook hun gitaren de ideale wapens zijn tegen bloeddorstige demonen.
(…)
Een ode aan heavy metal met veel bloed en gore moest het dus worden, maar DEATHGASM is vooral ook een komedie. Howden maakte een film met alles wat hij als tiener leuk vond. ‘Het resultaat is iets wat ik op zestienjarige leeftijd met vrienden had kunnen maken, als we destijds niet zo stoned en lui waren geweest.’ DEATHGASM is kortom een film vol puberale sequenties, van een docent die bloed poept en over zijn studenten kotst tot een gevecht tegen demonen met dildo’s als wapen. Veel van die ongein is vaak niet meer dan een glimlach waard, maar Howden scoort ook enkele hilarische voltreffers, met als hoogtepunt een slechterik die zijn handlangers beveelt een onthoofding opnieuw uit te voeren, omdat ze zijn tapijt hebben verknald.’
