R.I.P. | Op 18 juni j.l overleden in Toronto, Canada: Maria Rohm, een van de vele mooie actrices die van de late jaren zestig tot eind jaren zeventig een aardige boterham verdienden in een genre dat anno nu vooral een besmuikt soort vertedering oproept: soft-erotische horror.
Aanvankelijk leek de in 1945 in Wenen geboren Rohm een serieuze acteercarrière tegemoet te gaan. Debuterend op vierjarige leeftijd bracht ze een groot deel van haar puberteit als actrice door in het theater. Als 18-jarige deed ze auditie voor Harry Alan Towers, een 25 jaar oudere Britse tv-producent die begin jaren zestig overstapte naar de film en vooral grossierde in Europese coproducties in het actiegenre. In 1964 trouwde het stel, hetzelfde jaar waarin Rohm uncredited te zien was in de door Towers geproduceerde en geschreven avonturenfilm MOZAMBIQUE.
Vier jaar later markeerde THE BLOOD OF FU MANCHU Towers’ eerste samenwerking met de Spaanse specialist in sleazy horror Jesús Franco, met – uiteraard – een rolletje voor Rohm. Acht films maakte het trio, waaraan de doorgewinterde cultliefhebber nu een handjevol gekoesterde klassiekers overhoudt: MARQUIS DE SADE’S JUSTINE (1969), VENUS IN FURS (idem) en DRACULA (1970), waarin Rohm, na FIVE GOLDEN DRAGONS (1967), THE VENGEANCE OF FU MANCHU (idem) en THE BLOOD OF FU MANCHU (1968) Christopher Lee weer eens tegen het lijf loopt. En Klaus Kinski trouwens ook. Als actrice ging Rohm door tot 1976, waarna ze als producente aan de zijde van Towers (1920-2009) nog zo’n dertig jaar actief zou blijven.
