DIEPTEPUNT | Elke nieuwe King-roman is een mogelijk nieuwe King-film. Toch blijven ook veel films ergens tussen idee, uitwerking en productie steken. SN telt af van elf naar één: de interessantste King-projecten die nooit uit development hell wisten te ontsnappen.
Het lijstje films waar we de laatste jaren op wachten is lang: THE BREATHING METHOD (Scott Derrickson), THE JAUNT (Andy Muschietti), THE OVERLOOK HOTEL (Mark Romanek), DOCTOR SLEEP (Akiva Goldsman), JOYLAND (Tate Taylor) en een remake van PET SEMATARY (Juan Carlos Fresnadillo). Josh Boone (THE FAULT IN OUR STARS) lijkt de kampioen van de wel/misschien/niet-King-verfilmingen. Hij zou werken aan LISEY’S STORY, REVIVAL en een nieuwe versie van THE STAND.
De kans is groot dat de meeste van bovenstaande films uiteindelijk de bioscoopzalen of televisieschermen niet zullen halen, net zoals bijvoorbeeld de animatieserie THE EYES OF THE DRAGON, die in 2000 op de planning stond, of Kings follow-up van MAXIMUM OVERDRIVE (1986), die hij opnieuw zelf zou regisseren: TRAINING EXERCISE. Die film werd geannuleerd toen bekend werd dat producent De Laurentiis’ North Carolina Film Corporation Film Studios in Wilmington de deuren moesten sluiten. King, later in Cinefantastique: ‘Dino walked away.’
Wellicht is er aan TRAINING EXERCISE geen goede film verloren gegaan, maar naar onderstaande ongeziene King-projecten hadden we met veel nieuwsgierigheid gekeken. Helaas!
11 ALAN BRIDGES’ APT PUPIL (1987)
Met de korte roman Apt Pupil, verzameld in Different Seasons, bewees King dat hij uitstekend op dreef kan zijn als observator van menselijk gedrag, in dit geval de fascinatie van een doorsnee Amerikaanse tiener voor een Nazi-op-de-vlucht. Maar de productie die Alan Bridges (THE SHOOTING PARTY) in 1987 op poten zette, leek wel vervloekt. Bridges’ twee keuzes voor de hoofdrol, James Mason (SALEM’S LOT) en Richard Burton (NINETEEN EIGHTY-FOUR), stierven vlak voor de opnames en moesten vervangen worden. Tien weken nadat de opnames van start waren gegaan, draaide producer Richard Kobritz (CHRISTINE) de geldkraan dicht: op bleek op. Toen Bridges uiteindelijk de toestemming kreeg om verder te werken, bleek tiener Ricky Schroder (THE EARTHLING) zoveel ouder geworden, dat het al geschoten materiaal onbruikbaar werd.
King, in een interview over de versie uit 1987: ‘I got a rough assemblage of about three quarters of the film [and] that sucker was real good!’ APT PUPIL zou uiteindelijk in 1998 toch verfilmd worden door Bryan Singer met Brad Renfro en Ian McKellen in de hoofdrol.
10 CREEPSHOW – THE SERIES
De twee CREEPSHOW-films waren misschien niet perfect, maar nemen bij de meeste King-fans nog altijd een speciale plaats in. Zowel King als regisseur George A. Romero waren niet betrokken bij CREEPSHOW III uit 2006 en dat is eraan te merken ook, getuige de magere 3/10 op IMDb. Toch waren er ook plannen voor een ‘officiële’ derde CREEPSHOW (waarin Dolan’s Cadillac opgenomen zou worden) én een tv-serie van maar liefst 44 delen. Beide projecten kwamen er nooit, ook al zou Warner Bros. met het idee blijven spelen: ‘It would be interesting to see them tap someone like Ti West (V/H/S) to direct.’
Er zijn nog wel meer korte King-verhalen blijven steken in development hell. Rainy Season stond op de planning voor de sequel op TALES FROM THE DARKSIDE (1990) – maar die kwam er nooit. Het korte verhaal Pinfall schreef King oorspronkelijk voor CREEPSHOW II en wordt door Stephen Spignesi uitgebreid beschreven in The Lost Work of Stephen King (1998). Pinfall werd uiteindelijk niet verfilmd omdat de uitgebreide special effects die nodig zouden zijn het budget de hoogte in zouden duwen; de reden waarom ook Cat From Hell uit CREEPSHOW II geweerd werd (om in 1990 dan weer door Romero opgenomen te worden in TALES FROM THE DARKSIDE: THE MOVIE).
Pinfall is een typisch wraakverhaal in de donkere stijl van de originele EC Comics over twee bowlingteams die strijden om de eerste plaats in de competitie. Aan de winst hangt, dankzij een donatie van een miljonair, een hoge prijs vast. Het ene team besluit het andere te vermoorden, maar dat duikt terug op aan de bowlingbaan als zombies. Ze nemen wraak door onder meer hun concurrenten te onthoofden en hen als bowlingballen te gebruiken.
9 JOHN CARPENTERS FIRESTARTER
Opmerkelijk veel grote regisseurs waagden zich eind jaren zeventig, begin jaren tachtig aan werk van Stephen King: Brian De Palma deed CARRIE (1976), Stanley Kubrick THE SHINING (1980) en David Cronenberg THE DEAD ZONE (1983). Niemand minder dan John Carpenter (HALLOWEEN) was voor Universal de ideale regisseur om FIRESTARTER onder handen te nemen. Scenarist Bill Lancaster (THE THING) schreef een scenario waarin hij slechterik John Rainbird in een vrouw veranderde.
Helaas: Carpenters THE THING deed het niet zo goed aan de box-office en Universal durfde het financiële risico niet meer aan. De rest is geschiedenis: Carpenter maakte in 1983 voor Universal CHRISTINE, terwijl de onvermijdelijke Dino De Laurentiis FIRESTARTER een goedkopere make-over gaf met Mark L. Lester aan het roer. King: ‘This film is flavorless – like cafeteria mashed potatoes.’ Wat John Carpenter met het licht ontvlambare kindsterretje Drew Barrymore aangevangen zou hebben, zullen we wel nooit weten.
8 CHRISTOPHER REEVES THE RUNNING MAN
Vreemd genoeg staat de atypische King-verfilming THE RUNNING MAN (1987) bij vele fans toch vrij hoog in de pikorde. Dat de film mijlenver afstaat van het originele boek, dat King schreef onder zijn pseudoniem Richard Bachman, lijkt geen bezwaar. Met een no-nonsense over the top aanpak heeft de typische jarentachtigfilm zeker zijn charmes – al was hoofdrolspeler Arnold Schwarzenegger naar verluidt allerminst te spreken over de kwaliteiten van Paul Michael Glaser, een tv-regisseur die vooral ervaring had opgedaan bij show als STARSKY AND HUTCH en MIAMI VICE.
Vreemd genoeg waren zowel acteur als regisseur niet de eerste keuze van producent Rob Cohen. Patrick Swayze en Dolph Lundgren waren op een bepaald moment in beeld voor de hoofdrol, maar Christopher Reeve was de eerste keuze van regisseur George P. Cosmatos (RAMBO: FIRST BLOOD PART II). Hij wilde in de rol van everyman Ben Richards vooral géén spierbundel. Maar toen Cosmatos ontslagen werd, verdween ook Reeve van de radar. De film ging met de komst van Arnie een andere richting uit: van een grimmige, donkere dystopie naar een kleurrijk actiespektakel.
Dat nog voor de release van de film Kings pseudoniem onthuld werd, bleek een meevaller voor de producers. George Linder, naast producent ook directeur van een rolstoelenbedrijf: ‘I felt like I’d found a Rembrandt at K-Mart.’ Linder, de dollartekens voor de ogen, verkocht de rechten aan Taft/Barish Productions, de firma die net CUJO (1983) had gemaakt.
7 THE SHOP
Een van de terugkerende thema’s in het werk van de vroege Stephen King is het wantrouwen tegenover de Amerikaanse regering. Die knoeit er in ware X-FILES-stijl maar wat op los. Experimenten lopen danig uit de hand (zoals in THE MIST) of onschuldige meisjes worden als proefkonijn gebruikt (zoals in FIRESTARTER). De mannen in driedelig pak werken grotendeels voor iets wat King The Shop noemt, een mogelijke geheime afsplitsing van de CIA.
In de jaren tachtig was er een idee om rond The Shop een tv-show te maken op de zender TNT. De reeks zou starten als een rechtstreeks vervolg op FIRESTARTER en daarna, in ware superheldenstijl, een extended universe ontwikkelen met andere figuren naast Charlie McGee. Klinkt niet oninteressant.
6 THE LONG WALK (1988)
The Long Walk was eigenlijk Kings allereerste roman die hij voltooide – in 1967, toen hij pas twintig was geworden – en gaat over honderd jongens die in de nabije toekomst aan een door de overheid georganiseerde marathon beginnen, waarvan slechts de winnaar in leven zal blijven. Dat het boek moeilijk te verfilmen is, lijkt evident: de meeste dingen die er gebeuren spelen zich in de hoofden van de concurrerende wandelaars af. In 1988 kwam één man dicht bij een verfilming die we graag hadden gezien: George A. Romero.
Het is nu wachten tot Frank Darabont (THE SHAWSHANK REDEMPTION, THE GREEN MILE, THE MIST) eindelijk zijn tanden in het project zet, want hij blijkt nog altijd over de rechten te beschikken. Het goede nieuws is dat hij in een interview liet weten dat hij vast van plan is om de film ‘low-budget, weird, existential, and very self contained’ te maken. Het slechte nieuws? Die woorden dateren al van 2007… Nog een lange weg af te leggen dus.
Benieuwd naar de nummers 5 tot en met 1? Donderdag te lezen op Schokkend Nieuws!
Voor dit artikel werd gebruik gemaakt van volgende bronnen:
– The Complete Stephen King Encyclopedia (Stephen Spignesi, 1991)
– Stephen King From A to Z (George Beahm, 1998)
– The Essential Stephen King (Stephen Spignesi, 2001)
– The Lost Work of Stephen King (Stephen Spignesi, 1998)
– The Films of Stephen King (Michael R. Collings, 1986)
– Stephen King at the Movies (Jessie Horsting, 1986)
– The Films of Stephen King (Ann Lloyd, 1993)
– Creepshows (Stephen Jones, 2002)
– Hollywood’s Stephen King (Tony Magistrale, 2003)
Wil je meer over Stephen King lezen? Koop dan gauw onze extra dikke Stephen King-special!
