Het aantal podcasts is amper bij te houden, en dat geldt ook in Vlaanderen. Klokslag 12 was een relatief vroege filmpodcast in ons taalgebied, en dan nog wel een die het louter en alleen over horror heeft. Dit jaar blies Klokslag 12 vijf kaarsjes uit, wat voor ons meer dan reden genoeg was om een babbel met deze drie Limburgers te maken.
Leg eens kort en bondig uit waar Klokslag 12 voor staat?
Anthony: Klokslag 12 is een podcast. Een zootje ongeregeld waar er in drie vierde van de tijd wat geluld wordt over horrorfilms. Het overige kwart wordt opgevuld met getier, gelach en andere onderhoudende nonsens. Momenteel bestaat de bende uit oprichter Jordi, Dennie en mezelf.
Dit jaar is er jullie vijfjarig bestaan en toen was het hebben van een podcast nog verre van hip. Hoe zijn jullie op het idee gekomen?
Jordi: Zelf luister ik al naar podcasts sinds 2011, vooral dan de Amerikaanse (horror)film- podcasts. De enige Nederlandstalige podcast waart ik destijds naar luisterde was Mosselen Om Half Twee en die mij enorm aansprak. Rond 2015 kreeg ik het idee om zelf een podcast op te gaan starten. In 2017 heb ik Lorenz kunnen overtuigen die onlangs werd vervangen door Anthony omdat die geen tijd meer had. Zes afleveringen later kwam daar ook Dennie bij. In 2017 had je in België al heel wel wat filmpodcasts waaronder de populaire Gremlins Strike Back, alsook Zaal 4. Als ik het juist heb dan zijn we momenteel wel nog altijd de enige Belgische horrorfilmpodcast.
Dennie: Wat begon als een chaotische lo-fi probeersel is meer en meer uitgegroeid tot een gestructureerde en redelijk kwalitatieve chaos. We hebben veel meer luisteraars kunnen bereiken dan we ooit hoopten en er zijn massa’s vriendschappen gesmeed met luisteraars, gasten, organisatoren en andere podcasters. Ook niet onbelangrijk om te vermelden is dat we onze eigen grenzen qua filmkennis gigantisch hebben verlegd. Daarnaast heeft de podcast ook een positieve invloed gehad op het ontstaan van Jordi’s geesteskindje, de film DUYSTER. Ik ben er redelijk zeker van dat Jordi vroeg of laat wel met een film op de proppen zou komen, maar de connecties met de podcast openden sowieso heel wat deuren waarbij alles in een stroomversnelling terechtkwam. Zo hebben we bijvoorbeeld de co-regisseur Thomas Vanbrabant leren kennen omdat die ons uitgenodigde voor zijn toenmalige podcast Zaal 4.
Bestaat er een soort van Klokslag12-community?
A: Een kleine groep Klokslag 12-fanaten communiceert regelmatig met ons en we voelen dat het begrip bij hun leeft, ondanks het feit dat onze podcast erg niche is. Geregeld organiseren we bijvoorbeeld polls waarbij de luisteraars kunnen stemmen over bepaalde onderwerpen die we dan later bespreken. Ik krijg tevens vaak feedback van luisteraars die door ons nieuwe films zijn gaan ontdekken of wiens enthousiasme aangewakkerd werd om de besproken films te gaan bekijken, wat we uiteraard toejuichen en ten zeerste op prijs stellen.
Klokslag 12 is informatief, maar tegelijkertijd ook zeer spontaan gebracht.
J: We krijgen wel vaker de opmerking dat het voor de luisteraars lijkt alsof ze samen met ons op café zitten. Maar tegelijkertijd krijgen we ook regelmatig te horen dat ze via ons bepaalde weetjes hebben opgepikt. Weet je, eigenlijk komt die balans er automatisch. Horror is voor ons een passie, en als je heel je leven vooral naar horrorfilms hebt gekeken dan komt daar vanzelf wel een leuk gesprek uit voort die ook nog eens informatief kan zijn.
Binnenkort komt er een Patreon-luik met daarbij allerlei extra’s.
D: Het minder sexy aspect van een podcast is dat het niet gratis is. We hebben door de jaren heen al honderden euro’s gespendeerd aan hosting, promo en opnameapparatuur. Af en toe hebben we wel eens een actie op poten gezet om een centje bij te verdienen, maar dat kwam nooit in de buurt van het volledige kostenplaatje. Niet dat we dit erg vinden, vooral omdat we een achtergrond hebben in de punk-, hardcore- en metalunderground waar een break-even allang een illusie is. Dus ja, dan maar het Patreon-verhaal, ofschoon we geen financiële machine willen worden. We hopen vooral hiermee een stabiele manier te kunnen opbouwen om zo de kosten wat te dekken. Als dit lukt en er is nog wat geld over dan bekijken we wel hoe we onze luisteraars hiervoor kunnen bedanken. Tegelijkertijd hopen we ook hiermee de community rond Klokslag 12 wat uit te breiden en hechter te maken. Door het Patreon-luik zal er evenwel niets verdwijnen. We gaan alleen maar extra dingen doen en ons nog meer afzonderen van onze gezinnen en dagelijkse verantwoordelijkheden. Afhankelijk van de tier waar je op inschrijft krijg je toegang tot onze nieuwe Discord-community met daarin extra afleveringen, uitnodigingen voor allerlei events, het bemachtigen van een stoel aan de podcasttafel of je krijgt bijvoorbeeld de kans om ons te dwingen bepaalde afgrijselijke titels te doen bespreken. We kunnen het zaakje nog altijd oprollen mocht het de totaalervaring verpesten.
Richten jullie je op de horrorfans (zeg maar horrornerds), of willen jullie met je podcast ook een publiek warm maken dat niet zo vertrouwd is met de horrorwereld?
A: Voor mij zijn beide werelden twee communicerende vaten. Hoe meer leken zich verdiepen in de mainstreamhorror, des te meer kijkers er zullen zijn die zich gaan richten tot de specifieke niches in het genre. We bespreken zowel obscure als mainstream horrorfilms. Eerlijk gezegd denk ik niet dat iemand van ons een specifiek luisterpubliek in zijn achterhoofd heeft als we lekker lopen te lullen over pakweg NIGHTMARE ON ELM STREET of indien we een verborgen parel zoals I, MADMAN oprakelen.
In Vlaanderen zijn jullie samen met de meer mainstream gerichte Gremlins Strike Back de populairste filmpodcast. Enig idee hoe het verloopt met de verovering van de Nederlandse luisteraars?
J: Dat is een heel goede vraag. Als ik naar de statistieken kijk, merk ik dat 20% van de luisteraars uit Nederland komt, hoewel ik denk dat we nog een hoop Nederlanders mislopen doordat we daar onbekend zijn. Hopelijk brengt Schokkend Nieuws daar gauw wat verandering in. (schaterlacht)
Horror is een zeer ruim begrip, dat merken we ook bij Schokkend Nieuws. Met wat goede wil kun je zelfs de meeste thrillers onder het vakje van de horror onderbrengen. Hoe en waar trekken jullie de lijn?
J: Het is een dunne grens. Wanneer is een thriller ook horror? Is een kaiju-film altijd horror? Behoort Troma ĂĽberhaupt wel tot het horrorgenre? Met Klokslag 12 interpreteren we het begrip in ieder geval zo breed mogelijk, zo hadden we het onlangs over PIG (2021) en M (1931), wat twee films zijn die niet tot de traditionele horrorwereld behoren, maar er wel worden door omarmd. M werd verkocht als misdaadfilm, maar is in feite een voorloper van de psychologische horrorfilm. PIG is absoluut geen horrorfilm, maar is wel opgebouwd als een brutale wraakfilm. Ik denk dat indien een titel de steun krijgt van de horror-community dat dit voor ons reden genoeg is om die te recenseren.
D: Moeilijke vraag. Ik durf op sommige vlakken het horrorbegrip wel heel ruim te interpreteren. Zo reken ik er alles bij wat met monsters of grote agressieve dieren heeft te maken of donkere gothic. Of gewoon alles met Busta Rhymes (lacht). Gialli zijn dan weer niet meteen mijn ding. Films die op cinematografisch vlak vaak interessanter zijn dan de horrorbeleving zelf, maar mijn twee collega’s denken daar dan weer anders over. (zucht)
Heel wat titels van vroeger zijn nu fout en zouden vandaag niet meer kunnen gemaakt worden. Houden jullie als podcast rekening met de politieke correctheid die er momenteel heerst?
J: Goh, de wereld verandert en iedereen draait erin mee, en wij dus ook. Wij bespreken in ieder geval iedere film die onder het woord horror kan vallen. Als een film minder politiek correct is, dan betekent dat niet dat we die titel zo maar gaan negeren of minder leuk zullen vinden. Maar kijk, ik heb het gevoel dat de horror-community daar wel gezond mee omgaat. Door de veranderende kijk op de maatschappij zijn er de laatste tijd straffe films uitgekomen zoals GET OUT of LAST NIGHT IN SOHO. Zelfs filmmakers die de overdreven politieke correctheid beu zijn kunnen er op een leuke manier op inspringen. Ik heb het dan bijvoorbeeld over de meest recente TEXAS CHAINSAW MASSACRE-film op Netflix. In Klokslag 12 houden we vooral rekening met onszelf en proberen we leuke podcastafleveringen te verzinnen. We hebben allen een ongezouten mening en nemen geen blad voor de mond, maar we gaan niet mensen kwetsen om zo maar te kwetsen.
D: Als het aan mij ligt niet. Als je dingen niet in hun tijdsgeest, achtergrond en context kan bekijken dan kun je met elkaar geen goede gesprekken voeren. En neen, dat heeft niets te maken met het agressief verdedigen van films die ik als jong ventje zag, wel omdat doen alsof iets nooit heeft bestaan gewoonweg niet werkt. Een probleem verdwijnt niet als je het diep begraaft. Integendeel, het gaat alleen maar liggen rotten en stinken en uiteindelijk wordt het een nog grotere rotzooi. Zo’n mentaliteit draagt ook enorm bij aan de polarisatie die onze samenleving verziekt waardoor je automatisch brandstof geeft aan iedereen die gelooft in censuur en onderdrukking. Een ideale mentaliteit is beseffen dat tegenwoordig iets niet meer okĂ© is. Iets waarvan je denkt “dat gaan we nu niet meer doen”, maar het kan wel nog een goede film opleveren waarvan je kan genieten. Het is de perfecte mogelijkheid om aan introspectie te doen en zelfs om op een open, opbouwende en positieve manier een debat aan te gaan. Niet dat Vlaanderen zo’n debatcultuur heeft, daar zijn jullie Nederlanders wel een pak beter in, maar bij Klokslag 12 kan dat dus wel. Misschien komt het wel omdat we Limburgers zijn en de rest van BelgiĂ« ons beschouwt als “afvallige Nederlandse Duitsers”, haha.
Wat maakt een horrortitel tot een goede film?
J: Ik hou er oprecht van als een als een horrorfilm begint met straightup-horror en nadien het verhaal gevormd wordt. Maar langs de andere kant kan ik ook wel genieten van een goed opbouwende film met een spetterende finale. Of een film heel bloederig is, of uiterst eng is, zijn allemaal pluspunten. Maar voor mij is het allerbelangrijkste toch wel de sfeer. Als die goed zit, moeten er zelfs geen bloed-, gore- of schrikmomenten aan te pas komen.
A: Er zijn horrorfilms waar het onbehagen een soort van onderstroom is die je besluipt en onder je huid blijft plakken, zonder dat er veel visceraal geweld aan te pas komt. HEREDITARY is daar een goed voorbeeld van. Anderzijds kan ik ook wel oprecht genieten van een goedgemaakt bloedfestijn zoals BRAINDEAD of DEMONS. Waar ik in ieder geval een schijthekel aan heb zijn van die undergroundfilms waarin iemand letterlijk een uur lang gemarteld wordt, denk maar aan de American Guinea Pig-series.
D: Naast het feit dat ik het tof vind om me de stuipen op het lijf te laten jagen hoop ik meestal dat er een goede atmosfeer en/of onbehagen, mooie cinematografie en fun te bespeuren valt. Als je twee van deze elementen hebt vormt dat meestal een garantie dat je op zijn minst een aangename titel hebt. Een drie op drie komt zelden voor omdat onbehagen en lol hebben niet echt compatibel zijn, behalve bij de EVIL DEAD-reboot misschien.
Worden jullie nog echt bang van horrorfilms en wat is volgens jullie het meest angstaanjagende wat jullie ooit zagen?
J: Ik kan me oprecht niet meer herinneren wat het meest angstaanjagende was wat ik ooit zag. Maar ik heb wel iets met home invasion-films die ik als vrij eng ervaar, al was het maar om het idee dat er een vreemde zonder dat je het weet je huis binnendringt. Ik denk hierbij aan titels als HUSH, THE STRANGERS, HAUTE TENSION, A L’INTERIEUR of FUNNY GAMES.
D: Dat is bijna nooit het geval, wat ik best wel jammer vind. Sinds mijn tienerjaren ben ik op dat vlak grotendeels gedesensibiliseerd waardoor de vondst van een parel die me nog doodsbang kan maken des te kostbaarder wordt. Ik kreeg jarenlang de kriebels van de eerste Amerikaanse remake van THE GRUDGE, waarbij ik werkelijk dacht dat ik de bioscoopstoel kapot had geknepen. Ik werd onmiddellijk verliefd, maar ik durfde hem nadien thuis niet meer op te zetten. Helaas doet de film tegenwoordig niet meer met mij wat hij indertijd wel deed. De laatste jaren heb ik genoten van MARTYRS, HEREDITARY en THE AUTOPSY OF JANE DOE waarvan ik toch een beetje pipi in de broek bij deed.
A: MARTYRS, HEREDITARY en WHO CAN KILL A CHILD? gaven me een heel onbehaaglijk gevoel, mede door de boodschap en de sfeerschepping. Ik heb een hekel aan (goedkope) jumpscares dus skip ik met plezier het hele CONJURING-universum en aanverwanten. Het eerste segment in de V/H/S/-anthologie was de laatste keer dat ik dacht dat mijn hart uit mijn lijf zou bonken.
Wat is volgens jullie de absoluut te ontdekken verborgen parel na vijf jaar Klokslag 12-uitzendingen?
J: De verborgen parels die we al vaker hebben aangekaart maar die nog geen volledige review hebben gekregen zijn I, MADMAN en NEON MANIACS. Een tijdje geleden hadden we het over DEAD AND BURIED, waarbij we het enorm vreemd vonden dat deze film geen klassieker is. Deze film staat op hetzelfde niveau als pakweg THE FOG, maar weinig mensen praten erover.
D: Het is moeilijk om er slechts Ă©Ă©n uit te kiezen, dus grasduin ik maar eens in mijn Letterboxd-profiel. Als ik me daarop baseer zit daar onder meer BAZSKIN tussen, een Turkse film uit 2015 die een van de beste en meest vreugdeloze poorten naar de hel is die je je kan inbeelden. Daarnaast heb je ook DEAD GIRL uit 2008 wat een originele en gestoorde variatie is op het ondertussen enorm uitgemolken zombie-thema. Tot slot heb je de H.P. Lovecraft Historical Society die een aantal jaren geleden prachtige versies van THE CALL OF CTHULHU en THE WHISPERER IN DARKNESS maakte, en compleet de filmstijl bevat van de periode waarin deze verhalen werden geschreven.
A: Te veel om op te noemen daarom ga ik maar voor het eerste wat in me opkomt en dat is PSYCHOPATHS uit 2017. Het is onwaarschijnlijk dat deze cinematografische parel onder de radar is gebleven.
Hoe kunnen de mensen jullie ontdekken?
D: Via de gebruikelijke kanalen! We hebben vanuit onze Soundcloud een automatische verdeling naar alle belangrijke podcast-providers. Verder vind je ons op Spotify, Google Podcasts, iTunes of Stitcher. Op de sociale media kun je ons op Facebook vinden (https://www.facebook.com/Klokslag12/) alsook op Instagram (https://www.instagram.com/klokslag_12_podcast/) en Letterboxd (https://letterboxd.com/klokslag12/) We hebben ook nog een goede oude WordPress-website die we met de nieuwe evoluties terug eens moeten gaan updaten (http://www.klokslag12.be/).
