Ze werd in één klap wereldberoemd door THE EXORCIST. Lang duurde het succes echter niet. Slechte carrièrekeuzes, teleurstellende films en negatieve pers deden haar verzeilen in het B-filmcircuit. Interview met Linda Blair, die zich de laatste jaren vooral ontfermt over verwaarloosde honden.
Linda´s acteercarrière moet (voorlopig) dus wijken voor de honden. Toch prijken op haar palmares naast THE EXORCIST (William Friedkin, 1973) ook fijne cultfilms als AIRPORT 1975 (Jack Smight, 1974), EXORCIST II: THE HERETIC (John Boorman, 1977), SUMMER OF FEAR (Wes Craven, 1978) en CHAINED HEAT (Paul Nicholas, 1983). Bart Carteur sprak haar vorig jaar tijdens het Weekend of Horrors in Oberhausen.
“Ik was een klein meisje dat opgroeide in New York City,” vertelt Blair. “Ik deed aanvankelijk vooral modelopdrachten, reclamespots en foto shoots voor advertenties in kranten en magazines. Later was ik te zien in twee films en een soapserie. Mijn droom was echter dierenarts te worden. Toen in 1971 William Peter Blatty’s The Exorcist uitkwam, interesseerde het me niet, want het was een boek voor volwassenen. Tot we telefoon kregen van mijn manager.”
Hoe was je ontmoeting met William Friedkin?
“In de voorbereiding sprak hij één keer per week een uur met me om aan te voelen hoe ik in elkaar zat. Hij stelde me vragen over school, dieren en het dagelijkse leven. In die periode was ik zeer actief: ik volgde piano- en turnles, ging naar school, deed aan paardrijden en ging vaak zeilen. In onze gesprekken heb ik welbewust verzwegen dat ik van plan was geweest om te gaan werken voor Walt Disney. Disneyfilms bevatten immers veel dieren. Maar omdat de opnames plaatsvonden in Californië en de afstand niet te overbruggen viel, moest ik die droom opgeven. Ik was zo teleurgesteld dat ik eigenlijk op het punt stond te stoppen met acteren.”
Kan je iets vertellen over de opnames?
“Die duurden anderhalf jaar. We filmden in een kleine, ijskoude kamer – onder het vriespunt, zodat men onze adem zou kunnen zien in sommige scènes. Destijds waren er nog geen computereffecten. THE EXORCIST werd opgenomen op een gesloten set. Bezoekers waren niet welkom. Friedkin had overal controle over. Omdat ik nog leerplichtig was, kwam er een leraar naar de set om mij iedere dag twee uur les te geven.”
Naar verluidt was Friedkin een echte tiran op de set. Wat is daarvan waar?
“Ja, veel verhalen zijn waar. Hij was vaak lastig op de set. Maar ik denk niet dat er tegenwoordig nog veel regisseurs zijn van zijn kaliber. Hij is een perfectionist, een echt genie. Zonder hem zou de film wellicht een flop geworden zijn. Hij werkte met iedere acteur op een andere manier. Hij leerde me alles, tot in detail, wat ik moest weten over acteren en het maken van een film. Ook wat betreft de special effects. Op papier leken die vrijwel onmogelijk te realiseren, maar hij slaagde erin. Hij ging vaak heftig tekeer, maar met mij moest hij opletten, want ik was minderjarig (lacht).”
De film werd een waanzinnig succes. Hoe ging je daarmee om?
“Zowel in Engeland, Japan als Australië moest ik telkens 250 journalisten te woord staan. Ze waren ervan overtuigd dat er iets mis was met me. Ze vroegen steeds weer of ik in een psychiatrische instelling zat of medische hulp nodig had. Er stonden verhalen in de media die compleet verzonnen en absurd waren. Dat raakte me enorm.”
Je was ook te zien in het vervolg EXORCIST II: THE HERETIC, naast Richard Burton. Hoe verliep die samenwerking?
“Alles verliep aanvankelijk vlot, maar na een tijdje begon iedereen een hekel aan elkaar te krijgen. Er waren veel interne conflicten en Richard verloor het vertrouwen. Hij drong aan op scenariowijzigingen, wat dan ook resulteerde in vijf versies. Richard begon in die periode ook veel te drinken, zodat hij onvoorbereid naar de set kwam en zijn tekst van borden moest lezen. Op die manier was het voor de tegenspelers ook niet leuk meer, want er was zelden of nooit oogcontact. Op zekere dag filmden we in het Museum of National History in New York en daar was geen ruimte om de tekstborden te plaatsen voor Richard. Er zat voor hem dus niks anders op dan óók zijn tekst in te studeren. Van het ene moment op het andere kwam hij tot leven! Opeens waren we effectief samen aan het acteren. We hadden oogcontact en er ontstond een soort magie op de set. Vanaf dat moment klikte het enorm tussen ons. Het eindresultaat was alleen niet wat we voor ogen hadden en waarvoor we getekend hadden.”
Daarna had je nog rollen in onder meer AIRPORT 1975, CHAINED HEAT, SUMMER OF FEAR en THE EXORCIST-parodie REPOSSESSED (Bob Logan, 1990).
“In AIRPORT 1975 kon ik samenwerken met topacteurs als Charlton Heston, George Kennedy en Gloria Swanson. Dat was een groot genoegen. CHAINED HEAT is een ander verhaal. Ik had met een totaal andere film ingestemd. Had ik toen geweten dat ik tijdens de opnames zomaar kon stoppen, dan had ik dat zeker gedaan. Ik heb niks over regisseur Paul Nicholas te zeggen, alleen dat hij tijdens de opnamen op een zeer beledigende manier omging met de actrices. Zonder in detail te willen treden, zag ik heel wat minder leuke dingen gebeuren op de set. Toen de dvd onlangs werd uitgebracht in een aangepaste montage vond ik hem stukken beter dan destijds. De opnames waren verschrikkelijk. Ik denk er liever niet meer aan terug. Het was dan weer heerlijk om met Leslie Nielsen de affiche te mogen delen van REPOSSESSED. We hebben heel wat afgelachen op de set. Een groot komiek. Eén van mijn beste herinneringen. Wes Craven is ook een erg grappige man om mee te werken. Ik had al gehoord van THE HILLS HAVE EYES, maar had de film nog niet gezien, toen ik toestemde om SUMMER OF FEAR te doen. Wes ziet er uit als een schoolleraar (lacht).”
Heb je nog toekomstplannen?
“Ik ben altijd een grote dierenvriend geweest. Ik heb daarom een fonds opgericht voor verwaarloosde dieren, The Linda Blair Worldheart Foundation. Verder heb ik nog enkele scenario’s geschreven, waarvoor wel interesse bestaat. Sommige zijn thrillers, andere zijn komedies. We zien wel wat de toekomst brengt.”
De nieuwe editie van The Weekend of Horrors vindt dit weekend (8–10 november) plaats in de Turbinenhalle in Oberhausen, Duitsland. Speciale gasten dit jaar zijn o.a. Malcolm McDowell, Sid Haig, Lance Henriksen en Sean S. Cunningham. Meer info: www.weekendofhorrors.com
