PARANORMAL ACTIVITY: THE MARKED ONES kreeg in december maar liefst vier skulls van onze recensent. Dat zie je niet vaak met het zoveelste deel van een franchise, of, in dit geval, zelf de tweede spin-off.
Recensent Lieuwe van Albada vatte in zijn bespreking de plot kundig samen: “In THE MARKED ONES volgen we de Latijns-Amerikaanse tieners Jesse, Marisol en Hector. Jesse heeft een gekke benedenbuurvrouw, Ana, over wie geruchten gaan dat ze een bruja is, een heks. Er klinken regelmatig griezelige geluiden. Wanneer Ana onder mysterieuze omstandigheden komt te overlijden, wordt het er alleen maar vreemder op: “Wat is dat voor herrie? Komt dat uit Ana’s appartement?” Natuurlijk duurt het niet lang voordat de vrienden, mĂ©t camera, op onderzoek gaan.”
Lieuwe roemde enkele slimme vondsten, de humor en een leuke troef in de finale: “Het beste wapen tegen heksen en demonen blijkt gewoon een ouderwetse shotgun: Let’s smoke these bitches!”
Wie de film vorig jaar niet in de bioscoop gezien heeft, kan de schade nu inhalen. PARANORMAL ACTIVITY: THE MARKED ONES is vanaf morgen te koop op dvd en blu-ray. Een kort gesprek met Christopher Landon, de schrijver van DISTURBIA, PARANORMAL ACTIVITY 2, 3, 4 én de schrijver en regisseur van THE MARKED ONES.
Een extended version, wat krijgen we extra?
“Er zaten scènes in de film die ik geweldig vond, maar die er uitgeknipt moesten worden voor de bioscoopversie, in verband met tempo en timing. Die zitten er nu weer in. Een paar erg grappige stukjes in het begin van de film en in de blu-ray-versie is nu zelfs een grote set piece voor het eerst te zien.”
Het Mexicaanse-heksen-aspect van de film is erg interessant. Klopt het dat niet alles wat we in de film zien fictie is?
“Ik heb veel onderzoek gedaan. Omdat L.A. zoveel Mexicaanse inwoners heeft, heb je daar ook veel botanicas. Dat zijn een soort spirituele apotheken. Het was wonderbaarlijk wat ik daar allemaal vond. En het is er altijd enorm druk! Ik probeerde ook iemand in te huren die daar meer verhalen over te vertellen had, maar toen ze er achter kwam hoe diep we in de Mexicaanse hekserij zaten weigerde ze verder nog mee te werken.”
De film vindt grotendeels plaats in een appartementencomplex in een nogal ruige buurt in Los Angeles. Nog last gehad van ongenodigde buurtbewoners?
(Lacht) “Nee, er gebeurde niets gevaarlijks. EĂ©n van de uitdagingen was wel dat de politie altijd kwam opdagen zodra de zon onder ging. We hoorden constant sirenes en politiehelikopters. EĂ©n keer vloog een helikopter zo lang rond dat we helemaal niets konden filmen die dag. En je kan moeilijk zeggen: ‘Rot op! We proberen een film te maken hier!’”
De bendeleden in de film zien er nogal authentiek uit.
“Veel van hen zaten vroeger ook echt in een van de gangs. Ze komen uit een fantastisch programma voor voomalig bendeleden dat Homeboy Industries heet. Ze brengen een geweldige authenticiteit mee in de rol. Dat kun je niet acteren. Ik denk dat je dat een beetje geleefd moet hebben.”
Ik vond vooral die scène geweldig waarin de heksen Jesse ontvoeren en zijn vrienden de politie niet bellen. Ze vertellen het de plaatselijke gang. En dat leidt weer tot een confrontatie tussen de heksen en de gangsters.
“Ja, dat was een interessante confrontatie.” (lacht).
THE MARKED ONES is anders dan de andere PA-films. Kun je daar iets over vertellen?
“De mythologie die we met de serie gecreëerd hebben, maakte het mogelijk om nu een andere richting in te slaan. De eerdere PA’s waren spookhuisfilms, maar omdat we een verhaal opgezet hebben over een coven en het markeren van mensen, konden we nu een film maken over bezetenheid. Omdat we in de andere films duidelijk hebben gemaakt dat het kwaad je volgt, ook als je wegrent of het huis verlaat, konden we nu een stapje verder gaan.”
Je bent zo betrokken bij de PARANORMAL ACTIVITY-franchise, eerst als schrijver en nu als regisseur. Geloof je zelf in paranormale gebeurtenissen?
“Ja. Ik heb wel wat dingen meegemaakt.”
Echt waar? Zoals wat?
“Ik woonde in een appartementencomplex in L.A. Ik had een huisgenoot, maar die was er bijna nooit. Op een nacht hoorde de voordeur open gaan en voetstappen binnenkomen. Ik was aan het lezen in bed en had geen zin om te kletsen, dus ik hield me stil. Hij liep helemaal tot mijn deur en het was alsof hij daar stond te luisteren of ik wakker was. Toen zag ik door het raam van mijn kamer dat er lichten aangingen in andere kamers. Die gingen ook weer uit en toen hoorde ik de deur dichtgaan. De volgende morgen kwam mijn huisgenoot binnen met al zijn tassen en zijn nette pak aan. Ik zei: ‘Was je iets vergeten?’. ‘Nee’, zei hij, ‘ik kom net thuis’. ‘Was je hier gisteravond dan niet?’ ‘Nee…’.”
Freaky.
“Een andere keer bleef een vriendin van me slapen op de bank. De volgende ochtend zei ze: ‘Oh, wat lief dat je de dekens nog in kwam stoppen’. Dat had ik dus helemaal niet gedaan. Dat soort dingen. Maar ik heb geluk gehad, het was een vriendelijk spook.” (lacht)
(Generic interview, met dank aan Media Tornado. Vertaling: Marjan Westbroek.)
