FLASHBACK | Filmmaker Yfke van Berckelaer (1980) schrijft iedere editie van Schokkend Nieuws de column Hollywood Blvd. over haar leven in Los Angeles, waar ze genrefilms maakt, hamburgers eet en denkt dat haar leven een Disneymusical is.
Wat is je vroegste filmherinnering?
‘Mijn broers zijn zes en negen jaar ouder en alles wat zij vroeger keken vond ik ontzettend stoer, zoals WWF-worstelen – ik ben nog steeds fan! – en actiefilms. Films als PREDATOR vond ik echt fantastisch. Zolang ik er niet doorheen praatte en het niet aan onze ouders vertelde, mocht ik vaak meekijken. Ik wilde ook graag meepráten maar dan had ik geen idee waar het over ging. Als ze het over een nieuwe film hadden, zei ik vaak: ‘Oh, die heb ik al gezien’. Als ze vroegen: ‘Hoe dan, de film is nog niet eens uit’, antwoordde ik steevast: ‘In mama’s buik’. Ik zag het ook echt helemaal voor me: mijn moeders buik als lege, donkere ruimte met een hangbank waar ik met al mijn knuffels op zat, met voor ons zo’n jaren tachtig bakbeest-TV. Ideaal.’
Wat is je vroegste genrefilmherinnering?
‘De eerste film die ik me echt goed kan herinneren was THE NEVERENDING STORY, toen ik een jaar of vier of vijf was. Ik was verslaafd aan die film! Ik wilde zo graag The Childlike Empress zijn en in dat prachtige paleis wonen – hoewel, het is me nog steeds niet duidelijk of ze ooit die kamer uit mocht, want waar was de trap? (lacht) Ik weet nog dat ik bij een vriendinnetje op een partijtje was; het was erg mooi weer en iedereen speelde buiten, behalve ik, want ik zat voor de zoveelste keer weer die film te kijken. Haar moeder maakte zich zorgen en kwam naast me zitten om te vragen of alles goed ging, en ik zei alleen maar: “Shhhhh! Niet doorheen praten, de wolf komt zo.”’
Van welke film kon je niet slapen?
‘Ik schaam me bijna om dit te zeggen, maar ik heb stiekem wel even wakker gelegen van INSIDIOUS. Dat ijsberende spook dat dan opeens in de kamer staat! En toen ik klein was, zag ik op TV eens een aflevering van iets waarin een vampier vanachter het bed oprees – totaal niet okay. Ik denk dat een bedstee dan ook echt ideaal voor me zou zijn: vier muren om je heen, hoppa!’
Wie was je eerste film-crush?
‘Die is makkelijk: Christian Slater! De eerste film met hem die ik zag was ROBIN HOOD: PRINCE OF THIEVES en vanaf dat moment was ik verkocht, ik moest en zou álles van hem zien. Ik weet nog dat er in een filmtijdschrift een lijst stond met alle films waar hij in gespeeld had. Die lijst heb ik uitgeknipt en nam ik elke keer mee naar de videotheek. De helft van die films kwam natuurlijk nooit in Nederland uit, maar dan huurde ik KUFFS of UNTAMED HEART nog maar een keertje.’
Heb je ooit overgegeven door een film?
‘Nee, maar dat komt vooral omdat ik erg goed mijn ogen dicht kan doen als iets echt naar wordt – vroeger helemaal, anders kon ik niet slapen. Pas nadat ik ZOMBIE LOVE had gemaakt kwam ik erachter hoe geweldige het is om op de set met bloed te gooien. Nu ben ik een gore fan, maar dat heeft lang geduurd. Ik hou heel erg van practical effects dus ben nu vooral geïnteresseerd in hoe het gedaan is. Het kan mij niet over-de-top genoeg zijn. Maar vroeger zou ik de meeste films die ik nu maak nooit hebben durven kijken.’
Is er een film die je als kind helemaal te gek vond, maar als volwassene juist teleurstellend?
‘Nee, eigenlijk niet. Ik ben een hoop films juist meer gaan waarderen. Je gaat als je ouder wordt anders naar films kijken en ontdekt dan ook steeds meer. Terugkijkend heeft THE NEVERENDING STORY een ietwat vreemde opbouw, zouden we die exposition dump aan het begin anders aanpakken en rent Gmork misschien niet al te soepeltjes, maar de film zit zó in mijn hart; hij blijft gewoon geweldig. Die poppen, die effecten, die muziek erbij… En elke keer weer janken bij de scène met Artax. Hoe kun je dat kinderen ook aandoen! (lacht) Maar mijn liefde voor practical effects is alleen maar gegroeid. Falkor, de Rockbiter en alle poppen van LABYRINTH en THE DARK CRYSTAL – echt prachtig, ik hoop zoiets nog eens te mogen maken!’
