VOORPRET | Het gezin als hoeksteen van de samenleving? Slijpsteen zal je bedoelen! Als je denkt dat familie synoniem is met geborgenheid dan bewijst HEREDITARY (Ari Aster, 2018) wel het tegendeel. Daarom een voorpret vol gewelddadige familieperikelen.
SHADOW OF A DOUBT (Alfred Hitchcock, 1943)
Als een verveeld tienermeisje bezoek krijgt van haar favoriete oom is er weer wat leven in de brouwerij. Maar als hij een mogelijke verdachte blijkt te zijn van een moordzaak slaat de twijfel toe. Die goeie oom Charlie zal toch stiekem geen moordenaar zijn? Hitch weet het gegeven van een killer in vertrouwde kring goed uit te werken en behoudt een mate van ambiguĂŻteit.
PARENTS (Bob Balaban, 1989)
In het perfecte suburbia van de jaren vijftig leeft Michael met zijn charmante moeder en brave pa. Toch klopt er iets niet aan de brandschone pastelkleurige façade die het gezin voor de buitenwereld optrekt. Michael vindt vreemde stukken vlees in de afvalverwerkingsmachine en droomt dat hij zwemt in bloed. Genieten zijn nette ouders naast hun cocktails wellicht van mensenvlees?
SOCIETY (Brian Yuzna, 1989)
Bill woont met zijn perfecte familie in Beverly Hills en heeft alles wat zijn hartje begeert. Maar een geluidsopname waar een gewelddadige orgie op te horen is, zorgt voor twijfel. Het lijkt wel alsof zijn ouders meedoen aan bizarre groepsseksfeesten en het ook nog eens met zuslief doen. Het blijkt allemaal nog veel erger te zijn… en de gore make-up effecten van grootheid Screaming Mad George stelen al snel de show.
SERIAL MOM (John Waters, 1994)
Het is zwaar om de perfecte moeder te zijn, vooral als iedereen het beter weet. Gelukkig weet Beverly (een sublieme Kathleen Turner) wel wat ze in dat geval het beste kan doen. Moord en doodslag zijn zo slecht nog niet, en zo laat Beverly een spoor van lijken achter in het o zo burgerlijke suburbia.
WILD IN THE STREETS (Barry Shear, 1968)
Gemaakt in het beruchte revolutiejaar als een film die de angst voor babyboomers uitbuit, maar deze ook grappig weet te verpakken. Rockzanger Mark Frist heeft het gehad met zijn burgerlijke ouders. In zijn songs roept hij jongeren op om de stemleeftijd te verlagen naar 14 jaar en al snel heeft de jeugd het voor het zeggen. Slecht nieuws voor iedereen die ouder is dan 30. Die belanden in groovy concentratiekampen waar ze lsd-therapie krijgen. Wat nou generatieconflict?
MOMMIE DEAREST (Frank Perry, 1981)
Als we het dan toch over bijlen hebben, mag dit geliefde miskleuntje natuurlijk niet ontbreken. Gemaakt als serieus bedoelde biopic over de giftige relatie tussen Joan Crawford en haar geadopteerde kind. Door het toedoen van een over-the-top Faye Dunaway verandert het al snel in een camp-spektakel, waar je je vingers bij aflikt. Dunaway gaat helemaal uit haar dak als een bitchy Crawford die niet in de wieg is gelegd voor het moederschap. En dan is er nog een beroemde scène waarin zij ook nog eens vervaarlijk met een bijl zwaait naar haar “dochter”.
SINISTER (Scott Derrickson, 2012)
SINISTER begint krachtig, met een gruwelijk tafereel. Een gezin dat is opgehangen sterft langzaam terwijl een camera hun laatste stuiptrekkingen vastlegt. Vervolgens draait het verhaal om een schrijver van boeken over moorden en zijn gezin. Om onderzoek te doen woont hij in het huis van de vermoorde familie en door zijn inmenging wakkert hij kwade krachten aan die zijn gezin zullen domineren.
THE WOMAN (Lucky McKee, 2011)
Een schijnbaar normaal gezin wordt in deze heftige horrorfilm opgeschrikt door een wilde vrouw. De vader des huizes heeft haar gevangen genomen en wil haar opvoeden. Maar is zij wel zo onbeschaafd in vergelijking met het disfunctionele gezin? McKee’s film is ongemakkelijk, gewelddadig en grappig en laat zien dat de all-American family van binnen behoorlijk verrot is.
ICH SEH ICH SEH (Severin Fiala & Veronika Franz, 2014)
De nieuwsgierige tweeling in deze nare Oostenrijkse film kan maar niet wennen aan mama. Zij zit na een cosmetische ingreep nog even in het verband, maar is het wel hun echte moeder? Het wantrouwen groeit en zo ook de drastische manier waarop de jongens achter de waarheid denken te komen.
