Nu TWIN PEAKS na vijfentwintig jaar een comeback maakt, mag er bij de koffieautomaat worden gespeculeerd over alle nieuwe ontwikkelingen. Sta jij stilletjes koffie te slurpen in de hoop dat niemand het grote gat in jouw pop-culturele kennis ontdekt? Dan helpt Bluf-TV je tijdelijk op weg, voordat iemand je toeschreeuwt: “Wááááát!? Heb jij TWIN PEAKS nog nooit gezien?!”
Let op! Heb je TWIN PEAKS écht nog nooit gezien? Onderstaand artikel bevat spoilers!
Te zien | De eerste twee seizoen staan momenteel helaas niet meer op Netflix, maar zijn wel gewoon te verkrijgen op dvd. Voor een paar tientjes heb je ze al in huis. Wil je de serie in een wat hogere beeld- en geluidkwaliteit aanschouwen, dan dien je wat dieper in de buidel te tasten. De dertig afleveringen duren ongeveer driekwartier, afgezien van de twee dubbellange seizoensopeners. Alles bij elkaar dus zo’n 24 uur, wat voor de doorgewinterde bankzitter in een weekend te doen is. Heb je nog een leven te onderhouden, dan is het misschien beter er een week (of twee) voor uit te trekken. Waarschijnlijk ook wel verstandig als je de afleveringen wat meer op je in wil laten werken. Bij deze serie is dat zeker aan te raden.
Waar gaat het over? | TWIN PEAKS laat zich moeilijk samenvatten, maar in de basis is het een curieuze mix van soap en moordmysterie. In het gelijknamige plaatsje wordt op een dag het in plastic gewikkelde levenloze lichaam van de achttienjarige Laura Palmer gevonden. De dood van deze lokale ‘prom queen’ komt hard binnen bij de bevolking, van wie bijna iedereen een wel een bepaalde connectie met haar had. Voor sommigen was die onschuldig van aard (ouders, vriendinnen), voor anderen iets minder. Laura mag dan misschien de reputatie hebben gehad van een stralende jongedame, in werkelijkheid werd ze geplaagd door allerlei persoonlijke demonen die ze met veel seks en drugs poogde te onderdrukken. Het moordonderzoek van de lokale sheriff en een speciaal ingevlogen FBI-agent maakt de kijker wegwijs in zowel Laura’s verleden als haar woonplaats, waar vrijwel niets is wat het lijkt.
Wat maakt het zo verslavend? | Hoewel TWIN PEAKS een flinke stempel heeft gedrukt op zijn medium, zijn er sindsdien weinig series gemaakt die enigszins in de buurt kwamen van de heerlijk onconventionele stijl waarvan drijvende krachten David Lynch en Mark Front zich bedienden. In het door mysterieuze bossen omringde plaatsje gaat het er allemaal wat anders aan toe dan je gewend bent. Zo brengt lang niet elke ontwikkeling het moordonderzoek dichter bij de oplossing, zijn er volop vervreemdende taferelen en is de gebruikelijke tweedeling van goede en slechte personages hier niet van toepassing. TWIN PEAKS gaat dan ook niet zozeer om het oplossen van de moord op Laura Palmer, maar vooral om het rariteitenkabinet dat ze heeft achtergelaten: de vele kleurrijke bewoners hebben allemaal hun eigen agenda en blijken monogamie overgewaardeerd te vinden. Oh, en uiteraard zijn er Lynchiaanse droomscènes met dansende dwergen die achterstevoren lijken te praten.
Leukste personage | Zonder twijfel Dale Cooper, de excentrieke FBI-agent die de moord op Laura Palmer komt onderzoeken. Zijn grote intelligentie en uiterst scherpe instinct staan zijn sociale vaardigheden niet bepaald in de weg, waardoor hij al gauw een goede vriendschap ontwikkelt met de sheriff. Cooper bedient zich in zijn werk van uiterst onconventionele methoden (ingegeven door een rotsvast geloof in het paranormale), maar vergeet niet te genieten van de mooie dingen des levens: de geur van dennenbomen (in Twin Peaks volop aanwezig), kersentaart en vooral koffie. Niet zo vreemd dus dat hij uiteindelijk verliefd wordt op een serveerster in zijn favoriete diner. Laatstgenoemde maakt overigens pas uiterst laat in de serie haar entree. Tot die tijd heeft hij een aanbidster in de bijna twintig jaar jongere Audrey Horne. Haar adoratie heeft volgens hem geen toekomst, maar zo makkelijk komt hij niet van haar af…
Irritantste personage | Hoewel ze een lust voor het oog is, heeft de Aziatische eigenares van de plaatselijke houtzagerij, Josie Packard, maar weinig om het lijf. In principe is dat overkomelijk, ware het niet dat er regelmatig naar haar wordt gehint alsof ze een echte femme fatale is. Leuk geprobeerd, maar dit komt nooit uit de verf en haar vertolkster lijkt hier qua acteervermogen überhaupt niet toe in staat. Dit personage zien we in het nieuwe seizoen gelukkig niet terug. Dat zou ook best lastig worden: ze stierf in het tweede seizoen, waarna haar ziel vast kwam te zitten in de hendel van een houten lade in een hotelkamer… Tja, zo’n serie is TWIN PEAKS nu eenmaal.
Zapservice | De zender wist duidelijk niet waar de kracht van de serie lag en zette Frost en Lynch onder druk om halverwege het tweede seizoen te onthullen wie de moordenaar was. Onder protest deden ze dat, maar verlieten daarna direct de serie. Als gevolg daarvan zakte na een laatste sterke aflevering het niveau stevig in. Met het moordmysterie opgelost werden de afleveringen gevuld met de lotgevallen van tiener James in een naburig plaatsje, het liefdesleven van dertiger Nadine die meent dat ze pas achttien is en hoteleigenaar Benjamin wiens psychose hem ingeeft dat hij een generaal van het zuidelijke leger is tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog… Allemaal best aardig, maar haast elke plotlijn duurt te lang en loopt dood. Toch loont het de moeite te blijven kijken, al was het maar omdat Frost en Lynch tegen het einde van het seizoen terugkeerden. De slotaflevering is puur onversneden Lynch.
Uitspraak die altijd bijval krijgt | “Ik ben verliefd op Dale Cooper.”
Controversiële mening | “De serie kwam pas echt tot bloei nadat de moord op Laura Palmer was opgelost.”
Pseudo-intellectueel dieper inzicht | “TWIN PEAKS legt bloot hoe de onschuld in het kleinstedelijke Amerika niet langer bestaat of misschien zelfs altijd al een volledige fabricatie was ter verhulling van ons onvermogen betekenisvolle relaties aan te gaan met onze medemens. Onder de beschermende oppervlakte die we beschaving noemen ligt iets te rotten wat we enkel hebben kunnen verdoezelen door kleinburgerlijkheid en triviale omgangsvormen.”
Drankspelletje! | Als je een shot neemt wanneer iemand Laura Palmer ter sprake brengt, kan het snel gaan. Gezellige drinker? Neem er dan gerust nog eentje wanneer iemand spontaan begint te dansen en dans lekker even mee alsof niemand kijkt… zelfs al weet je dat de uilen je in de gaten houden. Toch iets te diep in het glaasje gekeken? Kater dan uit met Dale Cooper: iedere keer wanneer je favoriete FBI-agent ruikt aan zijn zwarte koffie (“Black as midnight on a moonless night”), is het tijd voor een verse bak.