Borg
Borg
Nieuws
2 mei 2018

Destination Star Trek

BorgEVENT | Hedwig van Driel trok naar Dortmund om verslag te doen van de Destination Star Trek-conventie. En dan loop je ineens mensen te begroeten met de Vulcan salute, met een Tribble in je tas die af en toe geluid begint te maken, en bied je tevergeefs op een neus van Nog.

Bij aankomst, midden op Koningsdag, blijkt de Airbnb wel iets kleiner dan gedacht – het hoofdbed is óók een slaapbank in de woonkamer. De conventie valt in eerste instantie om vergelijkbare redenen een beetje tegen, vooral na een recent bezoek aan Dutch Comic Con:  er is maar één hal, een handvol stands, en ook qua publiek is het vrij desolaat. 

Maar ja: bij deze conventie gaat het dan ook niet om de plastic meuk. Het gaat om de lange tafel tegen de achterwand. Want daar zitten ze, ieder vergezeld van een trouw hulpje in lichtblauw T-shirt voor het aannemen van flinke hoeveelheden cash: de vertegenwoordigers van de Federation of Planets en van hun wereldgenoten. 

Dan heeft het ook wel een voordeel om al op de rustige vrijdag te arriveren: zelfs de rijen voor de groten van de oude garde (William Shatner/Captain Kirk; Walter Koenig/Ensign Chekov; Nichelle Nichols/Lieutenant Uhura) zijn te overzien. Ook bij de populare nieuwkomers (o.a. Mary Wiseman/Cadet Tilly en Shazad Latif/Ash Tyler van STAR TREK: DISCOVERY) hoef je niet meer dan een paar minuten te wachten, en bij sommige van de vele aanwezige castleden van STAR TREK: DEEP SPACE NINE kan je zelfs direct terecht. Voor je het weet ben je een tiental handtekeningen rijker… en honderden euro’s armer. 

Opvallend, overigens: de afstand tussen Shatner aan de ene kant en Koenig en Nichols aan de andere zou onmogelijk groter kunnen zijn. Koenig maakt op zondag in zijn praatje ook een aantal opmerkingen over niet-nader-te-noemen grote sterren die naast hun schoenen zijn gaan lopen. Maar daar hoeven we vast niets in te lezen. Wiseman en Latif kunnen het in ieder geval prima met elkaar vinden, en ook de kameraadschap tussen Nana Visitor (Major Kira) en René Auberjonois (Odo) is overduidelijk.

Destination Star Trek is de officieel met de franchise verbonden conventie. Dat verklaart misschien ook het gebrek aan beschikbare prullen – je vindt er vooral cosplayofficiële merchandise – en hoezeer er op de gasten geleund wordt. Je kan (tegen voldoende betaling, al dan niet met kostuum en/of passend decor) met ze op de foto, je kan een handtekening gaan halen (eventueel op een op de conventie te kopen foto), cosplayers bewonderen (er lopen een paar indrukwekkende Borgs rond) en er zijn allerhande praatjes. 

Wil je Shatner zien praten moet je betalen – en het is wel duidelijk dat hij nog steeds de grootste ster is, met het hoogste honorarium en zelfs applaus als hij aan de handtekening-tafel komt zitten. Maar er zijn voor de geïnteresseerden ook voldoende panels met combinaties van twee acteurs en gespreksleider Jordan Hoffman, die helaas alleen van de grond komen als de acteurs zin hebben. 

Van de twee Dax’en doet Nicole de Boer (Ezri in het laatste seizoen van DEEP SPACE NINE) haar best, terwijl Terry Farrell (Jadzia in seizoen 1-6) pas loskomt als het over de aflevering Trial and Tribble-ations gaat – ze blijkt vooral fan van de oude serie, en heeft de andere series niet eens gekeken. Nana Visitor en René Auberjonois doen duidelijk al tientallen jaren dit soort panels, en weten precies welke antwoorden van ze verwacht wordt – zodat ook een vraag uit het publiek van een klein jongetje (‘Deze vraag is voor Odo: wat vond je het leukst om in te veranderen?’) een warm antwoord krijgt. 

Ethan Phillips en Robert Duncan McNeill (Neelix en Tom Paris uit STAR TREK: VOYAGER) vullen de tijd met flauwe grapjes en hebben het amper over hun serie, die duidelijk ook een van de minder populaire is onder het publiek. Het levert wel een leuke anecdote op van McNeill, die verklaart waarom de speeches van Skeletor in MASTERS OF THE UNIVERSE zo ellenlang zijn. Mary Wiseman en Shazad Lataf lijken op hun eerste officiële conventie verwonderd over alle aandacht. Walter Koenig gebruikt zijn solo-interview vooral om te benadrukken dat STAR TREK in essentie een politieke, idealistische serie is, waarbij hij ook expliciet de huidige bewoner van het Witte Huis bekritiseert. 

Kortom: ondanks de kleine afmeting krijg je de tijd heus wel vol, zelfs als je maar een beperkte hoeveelheid speelgeld meegenomen hebt. En wie veel te besteden heeft kan zich uitleven. Al voor het begin van de conventie, bijvoorbeeld, door aanschaffing van het ‘Admiraal’-pakket (2999 euro). Daarmee mag je voordringen in elke rij, behalve alle handtekeningen en foto’s ook een ‘Meet & Greet’ doen en krijg je allerhande exclusieve merchandise. En tijdens de conventie zijn er heuse ‘relieken’ te koop: miniscule fragmenten van een decor of een pak in een – vooral in verhouding – gigantische lijst. 

relic

De portemonnee begint bij mij pas echt te jeuken bij de veiling, waar naast veel gesigneerde foto’s ook écht leuke dingen langskomen, die soms nog voor best haalbarre prijzen verkocht worden: gesigneerde scripts, tot twee keer toe een neus van Nog (de tweede leek eventjes voor vijftig euro van mij, tot de pret bij ‘andermaal’ verpest werd), fragmenten van een ooit opgeblazen model van een Klingon-schip… De vrienden met wie ik kwam weten een mooie originele striptekening te bemachtigen (zestig euro) en een reeks nooit geknipte verzamelkaarten uit 1979 (vijftig euro).

Er vallen een boel kanttekeningen te zetten bij dergelijke Cons: het is allemaal walgelijk commercieel, het speelt een rol in de verwording van kijker tot klant en het beloont een monomane, weinig kritische manier van popcultuur-consumptie. Toch is het ook wel indrukwekkend dat STAR TREK al ruim vijftig jaar mensen zo weet te boeien – en probeer maar eens na terugkomst níet iets Trekkerigs op te zetten. Widerstand ist zwecklos. 

Fan van horror, sci-fi en cult?

Neem een abonnement!

Ons magazine bevat nóg meer en staat vol interviews, recensies en achtergronden.
Voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat!
Liever digitaal ontvangen? Dat kan ook!