Jerry Veneman had er één goed: THE SILENCE OF THE LAMBS. Felicitaties! Maar wat was nou die tweede film in ons filmcryptogram Slagschaduw? Hier is het juiste antwoord. En let op: vanaf nu gaan we het harder spelen en houden we de totaalscore bij!
Vanaf morgen een nieuwe kans met aflevering 9. De cryptische filmcolumn Slagschaduw, waarin Basje Boer opzettelijk twee genrefilms door elkaar heen beschrijft, levert altijd een fascinerende cocktail op van filmbeelden, tekstflarden en fantastische associaties. Het is even puzzelen, maar wanneer je het antwoord hieronder ziet, denk je: natúúrlijk!
Vanaf nu gaan we de totaalscore bij houden! Na acht afleveringen Slagschaduw (en na diskwalificatie van een aantal SN-medewerkers) is er een gedeelde nummer 1: CecilBDemented en Rob Henskens hebben slechts eenmaal meegedaan maar zij hadden alletwee wel beide films goed! Veertien andere deelnemers staan voorlopig op nr. 2 met één juistgeraden film. Bekijk hier het algemeen klassement.
Trillend van de filmkoorts: al teveel gezien, te vaak en in doorwaakte nachten. Schaduwen op de muur. Flakkerende beelden in het achterhoofd. Af en toe haalt de cinefiele junk wel eens een beeld, een scène of zelfs een hele film door elkaar. Columnist Basje Boer doet het opzettelijk. Welke twee films doemen vannacht op in haar delirium?
Moord
De moordenaar heeft zijn auto aan de straat geparkeerd. Hij kijkt toe terwijl aan de overkant een man en een vrouw uit een auto stappen. De twee – een blinde en haar begeleider – lopen het tuinpad af naar haar huis.
De moordenaar ziet wat hij altijd al heeft geweten: vrouwen zijn verraders. De man heeft zijn hand op haar wang gelegd en buigt naar voren. De moordenaar kijkt weg: hij wil niet zien hoe de man zijn vriendin kust. Hij zet zijn nagels in de bekleding en trekt, met toenemende kracht, de stof stuk.
Als de man vertrekt, gaat de moordenaar vlug te werk: hij springt uit de auto en nog voor de man het einde van het pad bereikt, heeft de moordenaar hem in de borst geschoten. Achterover in het gras ligt hij, achter de heg die de tuin omheint.
De moordenaar laat zichzelf binnen. Hij vindt de vrouw in de kelder, tegen de muur met haar wapen getrokken. Zonder te zien, weet ze wat ze altijd al heeft geweten: hij is een moordenaar. Tastend gaat ze de kelder door, blinder dan ze ooit was. De moordenaar amuseert zich met de aanblik, kalm gaat hij erachteraan. Ze hijgt, ze struikelt, ze valt en ze krabbelt weer op. Ze weet dat hij er is, maar waar?
De moordenaar loopt nu vlak achter haar. Hij strekt zijn hand uit en bijna raakt hij haar glanzende, weldadig geurende haar. Genoeg nu. Het is tijd om te moorden, want dat is wat een moordenaar doet. Hij spant de haan van zijn revolver, maar nog voor hij de trekker kan overhalen heeft zij zich omgedraaid en – met de ogen groot en niets ziend – de moordenaar in zijn borst geschoten.
De moordenaar ligt op zijn rug, machteloos en grotesk tegelijk, met zijn handen gekromd als klauwen. Wanneer hij sterft, weet de vrouw wat ze is: een moordenaar.
