Hij beschouwde zichzelf niet als een schrijver van sciencefiction. Fantasy was zijn stiel. Zoals zijn jeugdheld Edgar Rice Burroughs die schreef. Burroughs liet hem kennismaken met de planeet Mars, waarna Bradbury de magistrale verhalenbundel The Martian Chronicles (1950) kon schrijven, in zijn geheel een melancholieke bespiegeling op de kolonisatie van Mars en de ondergang van de aarde.
Als kind bezocht Bradbury – geboren in 1920 in Waukegan, Illinois – bijna dagelijks de bioscoop, waar hij zich vergaapte aan THE HUNCHBACK OF NOTRE DAME, THE PHANTOM OF THE OPERA en THE LOST WORLD. Na de ontmoeting met illusionist Mr. Electro die hem met een elektrische schok ‘het eeuwige leven’ beloofde, wilde de jonge Bradbury niets liever dan in diens voetsporen treden. Maar op zijn achttiende vond hij zijn ware bestemming in het schrijven. Rond dezelfde tijd ontmoette hij twee mannen die vrienden voor het leven zouden worden: Forrest J. Ackerman, de latere oprichter van ’s werelds eerste horrorfanzine Famous Monsters of Filmland, en stop-motionpionier Ray Harryhausen.
De laatste grote Hollywoodproductie naar een werk van Bradbury was het niet bijster verheffende A SOUND OF THUNDER uit 2005. Dan is Francois Truffauts FAHRENHEIT 451 (1966) een stuk interessanter, net als THE ILLUSTRATED MAN (1969) en SOMETHING WICKED THIS WAY COMES (1983). Ook Bradbury’s tv-werk, van Alfred Hitchcock Presents (’56-’62) tot The Ray Bradbury Theater (‘85’-‘92), mag niet onenoemd blijven. Maar stiekem geven wij de voorkeur aan de semi-klassiekers IT CAME FROM OUTER SPACE (1953) en THE BEAST FROM 20.000 FATHOMS (idem), voor welke laatste film Bradbury’s vriend Ray Harryhausen de stop-motioneffecten verzorgde.
Bradbury, die zichzelf als een erfgenaam zag van grote 19de-eeuwse auteurs als Nathaniel Hawthorne, Edgar Allan Poe, Mark Twain en Herman Melville, bewerkte medio jaren vijftig Melville’s witte-walvisepos Moby Dick tot scenario. Hij kreeg de prestigieuze klus nadat hij regisseur John Huston het korte verhaal The Foghorn had gestuurd, waarop twee jaar eerder notabene THE BEAST FROM 20.000 FATHOMS was gebaseerd.
Volgens Bradbury leerden zijn 19de-eeuwse voorgangers hem verhalen te vertellen waarin ideeën worden gekoppeld aan onvergetelijke beelden. Vandaar dat hij niet gek opkeek toen regisseur Sam Peckinpah hem gekscherend meedeelde hoe hij een van Bradbury’s romans dacht te verfilmen: ‘Ik scheur de pagina’s uit je boek en prop ze in de camera.’
