Schokkend Nieuws heeft, als een van de weinigen, de film al mogen zien. FRANKENSTEIN’S ARMY speelt zich af in de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog en is gefilmd in fake found footage-stijl. We kijken mee door de 16mm-camera van Dimitri (Alexander Mercury), een Russische soldaat die een propagandafilm maakt over de glorieuze overwinning van het Rode Leger op de nazi’s: ‘Long live tovaritsj Stalin!’
De werkelijkheid is grimmiger. Het kleine Russische bataljon is uitgeput en soldaten Vassili (Andrei Zayats), Ivan (Hon Ping Tang), Sacha (Luke Newberry) en Sergei (Joshua Sasse) zijn volkomen verwilderd. Sergeant Novikov (Robert Gwilym) heeft zijn mannen nauwelijks onder controle. Wanneer ze een kleine boerderij spotten, gaat de camera op zwart, maar is het volkomen duidelijk dat de mannen drinkend, plunderend en verkrachtend over het Duitse platteland trekken. Een Russisch radiosignaal – landgenoten in nood – lokt ze naar een mijnwerkersdorpje waar de mannen een gruwelijk lot wacht. De voortekenen waren er al: een stapel levend verbrande nonnen, opengewerkte graven rond een oude kerk, een bizar creatuur, zo te zien grof bijeen genaaid uit losse lichaamsdelen…
FRANKENSTEIN’S ARMY komt pas écht tot leven (pun intended) wanneer Victor Frankenstein (Karel Roden, bekend van o.a. HELLBOY) zijn Zombots op de Russen loslaat. De krankzinnige gereanimeerde Duitse soldaten waren eerder te zien in de trailers van de helaas nooit van de grond gekomen film WORST CASE SCENARIO. Schokkend Nieuws bracht in maart 2012, in de omgeving van het Tsjechische Kladno, een bezoek aan de set van FRANKENSTEIN’S ARMY en bewonderde onder meer The Matchstick Man, Propellorhead, Mosquito, Machete, Dragger en de T35. De meeste creaturen werden tot leven gewekt door Raaphorst, de Nederlandse special make-up fx-studio Unreal FX, en acteur en bewegingskunstenaar Klemens Patijn.
Als voorproefje op de première, een tweegesprek met Carola Brockhoff van Unreal FX en Klemens Patijn, de man in de Zombots.
Hoeveel Zombots zitten er eigenlijk in de film?
Carola: “Uiteindelijk hebben we vijftien verschillende Zombots gebouwd. We wilden er eerst nog veel meer maken. Richard had enorm gave schetsen, een heel boekwerk. We noemen het De Bijbel. We hebben geprobeerd om, met het budget dat we hadden, er zo dichtbij mogelijk te komen. We zijn er een maand of vier mee bezig geweest.”
Hadden jullie veel creatieve vrijheid?
“Richard maakte de tekeningen, maar hij zei er steeds bij: wees vrij en creatief, voeg gerust dingen toe. De Superbot is een ontwerp van ons geweest, die grote Amerikaanse robot die je in Victors werkruimte ziet staan. Aan Overlocker hebben we zo hier en daar wat toegevoegd.”
Hoe zijn jullie te werk gegaan?
“We hebben alleen afgietsels gemaakt van Klaus de Sturmbannführer en Hon Ting Tang, een cast van zijn hoofd. Voor de rest zijn het vrij simpele oplossingen, pakken die Klemens dan kan aantrekken.”
Klemens, is dit nu iets heel anders voor jou, als acteur en danser?
“Ik heb al eerder dingen met Unreal FX gedaan, in 2002, en ik zat ook in de trailer van de film. Ik benader acteren altijd al heel fysiek. Bijvoorbeeld: op wat voor schoenen loop ik? Dat bepaalt je loopje. Zijn het stijve schoenen, dan kan je iets heel anders met je benen, dan met heel slappe of logge schoenen. Draag ik een buikje of een dikmaakpak? Ik heb bijvoorbeeld in een aantal stukken van Molière gespeeld, waarin ik twintig kilo zwaarder gemaakt was. Hetzelfde gebeurt eigenlijk met deze monsterpakken. Hoe zien ze eruit? Zijn ze krom? Gebocheld? Het is ontzettend leuk om daarvoor een motoriek te bedenken. Neem Mosquito. Het is eigenlijk een soort langpootmug, maar hij is ook half mens, half robot. Hoe beweegt dat? Dat is een leuke zoektocht.”
Voor Mosquito moest je steltlopen. Kon je dat al?
“Nee, nooit gedaan. Ik ging, in de voorbereiding, naar de werkplaats van Unreal en zij hadden een touw opgehangen aan een balk en een tuig om het te zekeren. Ik zat op een tafel en trok die stelten aan. Die krukken, dat maakt het gelukkig anders. Rechtop steltlopen is moeilijker. Eerste waren het gewoon kale stelten, maar terwijl we aan het experimenteren waren, is er steeds meer bijgekomen. Die krukken, die flappen die dan weer een strakke leren jas werden… Uiteindelijk is het een heel gave scène geworden. In de toren, de Kerk noemen ze het in de film, takelen ze me acht meter omhoog en laten me dan naar beneden zakken. Zo landt Mosquito op zijn poten. Het zijn veel scènes, maar wel kort. Dat is bewust zo gedaan, om de suggestie vast te houden. Als je te lang naar die monsters kijkt… Het past ook beter in het verhaal, omdat het steeds een toevallige ontmoeting is en de camera van Dimitri steeds nét een filts opvangt van wéér een monster.”
Carola: “Richard wilde zo min mogelijk digitaal doen. De uitdaging was ook om de goede, authentieke materialen te vinden. Kruiskopschroeven hadden ze bijvoorbeeld nog niet in die tijd. Dus we hebben heel erg moeten zoeken naar oude dopjes en oude schroefjes en wieltjes.”
Is alles mechanisch?
“Ja, vaak wordt het aangedreven met simpele accupacks of zelfs vier AA-batterijtjes.”
Propellerhead ziet er anders behoorlijk gecompliceerd uit.
“Die heeft een Ikea-accu als motor. Mosquito, dat is ook een goede accu. Die boor op zijn gezicht gaat echt draaien.”
Erg comfortabel moet dat toch niet zijn?
Carola lacht: ‘‘Nee, maar we hebben zoveel mogelijk rekening met de acteurs gehouden. Die mensen hebben het heel zwaar in die maskers, zeker als het warm is. We proberen er zoveel mogelijk gaten in te maken, maar je wilt natuurlijk niet het design breken.”
Klemens: “Er zijn veel monsters en er is weinig tijd. Mosquito hebben ze slim gemaakt. Daarvoor zit ik ongeveer een uur in de make-up. Het is een heel comfortabel masker geworden, uiteindelijk. Het is een oud gasmasker met een motortje erin, de boor zit voorop. En er zijn neusgaten aangebracht. Dubbele ogen. Een helm er bovenop. En dan die stelten en dat pak.”
Welke Zombots heb je nog meer gedaan?
“Ik heb ook de Wallzombie 1 gedaan, dat is zo’n gedrocht dat in de tunnels beneden leeft. Ik heb Machete gedaan, dat is er één met zo’n zwarte leren nazi-jas en grote knipscharen. Ik zou ook The Dentist gaan doen, die zouden ze morgen draaien, maar dat gaat niet door. Ik heb een te grote neus voor dat masker. Ik speel ook een Duitser die helemaal doorzeefd wordt en uiteindelijk sterft en voedsel wordt voor… Mosquito.”
Of en wanneer FRANKENSTEIN’S ARMY in Nederland in de bioscoop uitgaat, is op dit moment nog niet bekend. We houden je op de hoogte en zullen dan ook het volledige setverslag publiceren.
