RECENSIE
Ghostland (2018)
Pascal Laugier bewijst, tien jaar na MARTYRS, dat zijn aanpak nog altijd voornamelijk gebaseerd is op misogyn effectbejag. Ik heb de waardering onder het horrorfestivalpubliek voor Laugiers doorbraakfilm MARTYRS (2008) nooit zo begrepen. Ik vermoed dat de sadistische helletocht vooral populair is omdat je ermee kunt opscheppen over je uithoudingsvermogen. De film waarin o.a. een […]