{"id":52733,"date":"2017-07-11T22:00:00","date_gmt":"2017-07-11T22:00:00","guid":{"rendered":"http:\/\/sn.kweekvijver.nl\/review\/war-for-the-planet-of-the-apes\/"},"modified":"2024-05-10T03:57:43","modified_gmt":"2024-05-10T01:57:43","slug":"war-for-the-planet-of-the-apes","status":"publish","type":"review","link":"https:\/\/schokkendnieuws.nl\/review\/war-for-the-planet-of-the-apes\/","title":{"rendered":"War for the Planet of the Apes"},"content":{"rendered":"\n
Met het indrukwekkende WAR FOR THE PLANET OF THE APES is maar weer eens bewezen dat het ook anders kan: de driedelige reboot overtreft de oorspronkelijke filmfranchise op alle fronten.<\/strong><\/p>\n\n\n\n In SN#108<\/a> maakten Lieuwe van Albada en ondergetekende al een kleine tijdlijn van de filmreeks uit de jaren zeventig. De sciencefictionklassieker PLANET OF THE APES (Franklin J. Schaffner, 1968) was het begin- \u00e9n het eindpunt. Ge\u00efnspireerd op het boek La Plan\u00e8te des Singes<\/em> van de Franse schrijver Pierre Boulle vertelde het ons hoe het er in het jaar 3978 voor de mensheid uit zal zien: heel slecht. Waarna BENEATH THE PLANET OF THE APES (Ted Post, 1970), ESCAPE FROM THE PLANET OF THE APES (Don Taylor, 1971), CONQUEST OF THE PLANET OF THE APES (J. Lee Thompson, 1972) en BATTLE FOR THE PLANET OF THE APES (Thompson, 1973) die pessimistische toekomstsvisie nog wat verder uitdiepten. Dit waren de jaren v\u00f3\u00f3r het onbekommerde STAR WARS<\/a> (George Lucas, 1977); sciencefiction was vooral somberen. In de APES-franchise: over rassenconflicten, slavernij, de dreigende nucleaire oorlog, de inherent domme en slechte mens\u2026 Taylors legendarische laatste woorden waren aan ons gericht: \u201cAh, damn you! God damn you all to hell!\u201d<\/p>\n\n\n\n Toen scenarioschrijvers Rick Jaffa en Amanda Silver en regisseur Rupert Wyatt de reboot in 2011 startten met RISE OF THE PLANET OF THE APES<\/a> was meteen duidelijk dat ze in die geest bleven doorwerken. De prequel, waarin een virus van het bedrijf GenSys verantwoordelijk blijkt voor de apenopstand, is een film die kritische vragen stelt over dierenwelzijn en biotechnologie. Die film maakte ook duidelijk dat de nieuwe reeks de oude film in technisch opzicht meteen voorbijschoot. De schitterende CGI en performance capture <\/em>zorgden voor een bijzonder moment in de bioscoop: volledige inleving in de emoties van niet-menselijke personages. Will Rodman (James Franco) was alleen in naam protagonist. Chimpansee Caesar (Andy Serkis) stal ons hart.<\/p>\n\n\n\n Over character arc<\/em> gesproken! Wat een indrukwekkende emotionele ontwikkeling maakte Caesar door in die drie films. Van zijn eerste momenten van zelfbewustzijn en de ontdekking van taal in RISE naar, tien jaar later, DAWN OF THE PLANET OF THE APES<\/a> (Matt Reeves, 2014), waarin het draait om zijn leiderschapskwaliteiten. Waar de getraumatiseerde en wraakzuchtige bonobo Koba de wapens oppakt, is het de gezaghebbende Caesar die mens en aap laat weten: “Apes do not want war, but we fight if we must.” Het derde deel gaat nog verder: Caesar staat een zware morele beproeving te wachten. Hij verandert in een bijna Bijbelse figuur: Job, Jezus, Mozes\u2026<\/p>\n\n\n\n