{"id":52620,"date":"2016-07-19T10:23:18","date_gmt":"2016-07-19T10:23:18","guid":{"rendered":"http:\/\/sn.kweekvijver.nl\/review\/star-trek-beyond\/"},"modified":"2016-07-19T10:23:18","modified_gmt":"2016-07-19T10:23:18","slug":"star-trek-beyond","status":"publish","type":"review","link":"https:\/\/schokkendnieuws.nl\/review\/star-trek-beyond\/","title":{"rendered":"Star Trek Beyond"},"content":{"rendered":"
De beroemde regels klinken pas aan het einde van STAR TREK BEYOND. Captain James T. Kirk en de zijnen vliegen de film uit, \u201cto boldly go where no man has gone before.\u201d In de twee uur die eraan voorafgaat blijven ze inderdaad hoofdzakelijk op vertrouwd terrein.<\/strong><\/p>\n Dat is natuurlijk niet onprettig. De Star Trek-franchise heeft in zijn lange bestaan sinds 1966 een aantal zeer geslaagde personages opgeleverd. Met de reboot in 2009 maakte J.J. Abrams bovendien ook ge\u00efnspireerde castingkeuzes. Zachary Quinto is een prima Spock, ook al heeft zijn emotieloze Vulcan-houding inmiddels plaatsgemaakt voor een diepe liefde voor Uhura (Zo\u00eb Saldana). Simon Pegg is geestig als Scotty, maar Karl Urban steekt hem in deze film naar de kroon als de chagrijnige Bones die eigenlijk veel liever thuis zou blijven. Chris Pine is de beste James T. Kirk die je je kunt voorstellen. De bemiddelingspoging tussen de Teenaxi en de Fiboonse Republiek die aan het begin van de film helemaal fout loopt: zo kennen we de eigenwijsheid en bravoure weer van onze favoriete vertegenwoordiger van The Federation.<\/p>\n Kirk heeft aan het begin van STAR TREK BEYOND wat motivatieproblemen. Op stardate 2263.2, na 966 dagen in de ruimte, begint het allemaal een beetje als een herhalingsoefening te voelen. \u201cA little episodic,\u201d mijmert Kirk. Doug Jung en Simon Pegg, die samen het scenario schreven, zetten daarmee het eerste van vele overbekende schaakstukken op het bord. Hoe het met Kirks twijfels af zal lopen weet je natuurlijk van tevoren. Tweede meteen herkenbare schaakstuk: een verzoek om hulp, dat de crew van de U.S.S. Enterprise naar de planeet Altamid (M-klasse) voert in een nog onbekende nevel. Derde: een artefact, de Abronath<\/em> genaamd, dat niet in verkeerde handen mag vallen. En daarmee bedoelen we natuurlijk, ten vierde, Krall (Idris Elba), een ‘nieuwe’ schurk met een geheim. Kirks meest recente avontuur is inderdaad een beetje een herhalingsoefening. <\/p>\n Meer dan ooit is het verhaal vooral een kapstok voor actie. Met de geliefde personages en een foto van de William Shatner\/Leonard Nimoy- crew van de U.S.S. Enterprise proberen de producenten de oude trekkies<\/em> nog bij de les te houden, maar het is duidelijk dat deze film voor een nieuwe generatie is gemaakt. De generatie van THE FAST AND THE FURIOUS, de filmreeks waaraan regisseur Justin Lin zijn bekendheid dankt, en van Rihanna die de lelijke titelsong verzorgde. De van oorsprong Taiwanese actieregisseur doet wat van hem verwacht mocht worden. Vergeleken met de aanpak van J.J. Abrams is de eerste grote actiesc\u00e8ne n\u00f3g wat chaotischer en onoverzichtelijker, maar Lin slaagt er wel redelijk in de schok over de uitkomst van die eerste slag voelbaar te maken. Het lukt hem niet altijd om je emotioneel te betrekken bij alle actie. De slotsc\u00e8ne, een mano-a-mano boven, tussen en onder de M.C. Escher-achtige architectuur van de ruimtebasis Yorktown, is indrukwekkend in 3D, maar ook een beetje koud. <\/p>\n