{"id":52493,"date":"2015-05-18T10:10:55","date_gmt":"2015-05-18T10:10:55","guid":{"rendered":"http:\/\/sn.kweekvijver.nl\/review\/a-girl-walks-home-alone-at-night\/"},"modified":"2023-06-17T10:51:52","modified_gmt":"2023-06-17T10:51:52","slug":"a-girl-walks-home-alone-at-night","status":"publish","type":"review","link":"https:\/\/schokkendnieuws.nl\/review\/a-girl-walks-home-alone-at-night\/","title":{"rendered":"A Girl Walks Home Alone at Night"},"content":{"rendered":"\n
Wil je een film promoten, dan ga je op zoek naar een hook<\/em>: welke elementen uit de film zouden het publiek nieuwsgierig kunnen maken? A GIRL WALKS HOME ALONE AT NIGHT mag dan niet perse commercieel zijn, toch is het hooks galore<\/em> voor de promotiemachine die erachter zit. Perzische vampiers! Iraanse western! Vrouwelijke vampier op een skateboard! Met een hijab-sluier!<\/strong><\/p>\n\n\n\n In de VS hielden ze het op de tagline: \u2018The first Iranian vampire Western\u2019, waarmee de film vanzelfsprekend een Twittersensatie werd. Het is overigens niet zo dat het hier een Iraanse productie betreft. De setting is Bad City, een fictief stadje in een fictief Iran. De cast is \u2013 net als regisseur Ana Lily Amirpour \u2013 Iraans-Amerikaans. De dialogen zijn in Farsi.<\/p>\n\n\n\n Dat we ons in een wereld bevinden die niet de onze is, blijkt al uit de eerste beelden van de film: een Perzische James Dean slentert nonchalant langs een stapel lijken. Het universum dat regisseur Amirpour hier optrekt gaat wellicht niet zo over the top<\/em> als in SIN CITY, maar is geheel eigen en ook volstrekt overtuigend. Het verhaal dat zich in Bad City ontvouwt, is eenvoudig genoeg. We volgen een aantal inwoners, waaronder Arash (de James Dean uit de openingssc\u00e8ne), zijn drugsverslaafde vader, een gesjeesde crimineel, een verwend nest \u00e9n het meisje uit de titel. \u2018The Girl\u2019 is een naamloze vampier in de gedaante van een meisje dat \u2019s nachts per skateboard op mensenbloed jaagt.<\/p>\n\n\n\n De vele geslaagde momenten van onbehagen daargelaten, is A GIRL WALKS HOME ALONE AT NIGHT in wezen een liefdesverhaal. De bijna na\u00efeve romance die hier centraal staat, is die van Arash en het vampiermeisje, die elkaar vinden in hun eenzaamheid. Leuk detail: wat voor liedje zet de vampier tijdens haar eerste date op? Death<\/em> van White Lies natuurlijk. Arash doet vervolgens zijn bijdrage aan de feeststemming door haar discobal een zetje te geven. Dergelijke momenten voelen alsof ze nu al iconisch zijn, en de film zit er barstensvol mee: de wapperende hijab die meer lijkt op een cape, de sc\u00e8ne waarin de vampier \u2013 zonder spiegel uiteraard \u2013 oogpotlood aanbrengt, de drugsdealer in trainingsjack die zijn moves<\/em> demonstreert, Arash verkleed als Dracula. Typerend is ook het klassieke streepjesshirtje van \u2018The Girl\u2019, dat ongetwijfeld naar Jean Seberg in A BOUT DE SOUFFLE verwijst. Qua cool<\/em> doet A GIRL WALKS HOME ALONE AT NIGHT in ieder geval niet onder voor de nouvelle vague<\/em>.<\/p>\n\n\n\n Dat de film zo overduidelijk inzet op sfeer, doet grotendeels vergeten dat de plot niet erg interessant is: hier is een filmmaker bezig die het medium volledig uitbuit. Toch kan ik het niet nalaten te denken dat de film ergens tekortschiet. Het is niet moeilijk meeleven met de eenzame hoofdpersonages, maar voor een film die zich zo nadrukkelijk als anders neerzet, is het alles behalve vernieuwend om een vampier als metafoor te gebruiken voor eenzaamheid en onaangepastheid. Het is evident dat Amirpour een universum wil neerzetten dat zo herkenbaar is als een kleurplatenboek \u2013 zie alleen al de lijst met personages: De Prostituee, De Junkie, De Prinses \u2013 maar het lijkt erop dat de emoties van de twee hoofdpersonages eenzelfde behandeling kregen: ze zijn herkenbaar maar ook eenduidig.<\/p>\n\n\n\n