{"id":63238,"date":"2019-01-31T21:42:10","date_gmt":"2019-01-31T21:42:10","guid":{"rendered":"https:\/\/sn.kweekvijver.nl\/nieuws\/thank-god-it-s-friday-1-februari\/"},"modified":"2023-06-23T22:20:16","modified_gmt":"2023-06-23T22:20:16","slug":"thank-god-it-s-friday-1-februari","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/schokkendnieuws.nl\/tgif\/thank-god-it-s-friday-1-februari\/","title":{"rendered":"Thank God It’s Friday, 1 februari"},"content":{"rendered":"

\"spylent\"TGIF | Het internet was vorige week in rep en roer over de twist<\/a> van SERENITY. Hedwig van Driel was in dubio. Klikken op die verleidelijke link en zich samen met de rest verkneukelen? Of toch maar de film gaan kijken?<\/p>\n

Zo groot was de twijfel dat ik er een twitterpoll<\/a> aan wijdde… en prompt de uitslag negeerde. Dus daar ging ik, midden op de dag op zaterdag (en dus zonder ook maar een druppel alcohol). Kijken naar hoe Matthew McConaughey geobsedeerd vist naar een tonijn die Gerechtigheid heet en twijfelt of hij voor tien miljoen bereid is de man van ‘schoolgenoot’ (ja, echt) en ex-vlam Anne Hathaway te vermoorden.<\/p>\n

Als je weet dat er een twist is, zal het je niet heel moeite kosten om beetje bij beetje bij elkaar te puzzelen wat er nu eigenlijk aan de hand is. Het is… tamelijk bizar, al is het nou ook weer niet zo onbegrijpelijk dat het de tientallen artikelen en video’s met de titel ‘SERENITY’s ending: Explained!’ verantwoordt. Tegelijkertijd: ik heb op een flink aantal geklikt, dus misschien is hun populariteit toch niet zo’n groot mysterie. Dit vond ik de leukste: de speculatie van Vikram Murthi voor Vulture<\/em><\/a>, de alternatieve (misschien wel erg ruimhartige) interpretatie van Kristy Puchko voor Pajiba<\/em><\/a>, en de vermakelijke (maar zeker niet onterechte) verontwaardiging van Inkoo Kang voor Slate<\/em><\/a>.<\/p>\n

Ondertussen is SERENITY keihard geflopt. Matthew McConaughey is boos<\/a> over het gebrek aan publiciteit. Aan publiciteit ontbreekt het de film nu niet, maar het is een interessante vraag of het oorspronkelijke artikel van Slashfilm<\/em> en het inspringen daarop door vrijwel elke andere filmwebsite \u2013 inclusief, nu, ook die van ons \u2013 de film niet heeft beschadigd. Hoeveel mensen zullen er, zoals ik, puur door de kop overtuigd zijn om de film te gaan zien? En hoeveel mensen zijn er die, toen ze eenmaal de twist wisten, geen enkele behoefte meer voelden om naar de bios te gaan?<\/p>\n

Het blijft als filmjournalist een lastige afweging. Ik ben zelf niet bijzonder spoilerfoob, en schrijf vaak het liefst voor een publiek dat de film al heeft gezien: echte interessante analyse is moeilijk als je geen details wilt onthullen. Sommige analyse kan zelfs niet zonder spoilers, zoals deze analyse van de films van twistmeester<\/a> M. Night Shyamalan en hoeveel hij leunt op clich\u00e9s over mensen met een fysieke en\/of mentale beperking; en dit artikel dat de eindes<\/a> van een aantal recente horrorfilms vergelijkt. Veel films worden alleen maar rijker als je de onthulling weet: ETERNAL SUNSHINE<\/a> is het voorbeeld dat als eerste bij me opkomt. En soms kunnen juist spoilers je nieuwsgierig maken: ik kan me haast niet voorstellen dat je deze lijst van RIVERDALE-spoilers<\/a> kan lezen zonder zin te krijgen om de serie eens op te zetten.<\/p>\n

Aan de andere kant zijn een aantal van mijn lievelingsfilmervaringen geweest bij films waarvan ik van te voren (vrijwel) niets wist \u2013 dat maakt ook festivals zo spannend. Ik ben heel blij dat ik niet van tevoren wist welke bizarre paden SORRY TO BOTHER YOU zou inslaan. Vanity Fair<\/em> heeft ter ere van hun jaarlijkse \u201cHollywood Issue\u201d een overzicht van wat ze de 25 meest invloedrijke sc\u00e8nes van de afgelopen 25 jaar<\/a> noemden, met een opvallend goede vertegenwoordiging van genrefilms: zeker tien van de genoemde films zou je onder ‘genre’ kunnen scharen. Veel van de sc\u00e8nes danken hun invloed ten minste deels aan het verrassen van het publiek: de openingssc\u00e8ne van SCREAM, de eerste keer dat we Neo in bullet-time kogels zien ontwijken in THE MATRIX<\/a>, de onthulling van de ‘sunken place’ van GET OUT<\/a>.<\/p>\n

Zonder de twist had SERENITY geen excuus gehad voor de bordkartonnen personages en de dialogen uit een noir-parodie. Met de twist is het nog steeds geen goede film, maar wel een interessantere \u2013 zelfs, denk ik, als je van tevoren al weet wat er onder het oppervlak ligt.<\/p>\n

Enfin. Nu nog even meedoen met de publiciteits-mallemolen die het zo moeilijk maakt totaal onbevangen een film te bezoeken: wist je dat er een documentaire<\/a> in de maak is over het maken van THE EXORCIST<\/a>? Dat de reboot van THE TWILIGHT ZONE<\/a> van Jordan Peele in de VS al op 1 april (geen grap \u2013 geloof ik) uit zal komen? Dat op Sundance een tof klinkende sciencefiction in premi\u00e8re is gegaan, I AM MOTHER<\/a>?<\/p>\n

Voor wie nog verder in de toekomst wil kijken: er lijkt weer een Quatermass-film<\/a> te komen. En een STARSHIP TROOPERS-serie<\/a>, met misschien de originele cast. Er komt ook een miniserie van THE STAND<\/a> van Stephen King \u2013 bij Nerdist<\/em> hebben ze al een hele cast <\/a>bedacht, maar zo ver zijn ze in het echt nog niet. Lakeith Stanfield \u2013 die zo goed was in SORRY TO BOTHER YOU \u2013 wordt misschien gecast in de remake van CANDYMAN<\/a>, Oscar Isaac is net aangekondigd als de vader van de hoofdpersoon (gespeeld door it-boy Timothee Chalamet) in de nieuwe versie van DUNE<\/a>, en Ben Affleck was wel Batman maar is niet THE BATMAN<\/a>. En als we het toch over de vleermuisman hebben:<\/p>\n