![\"TGIF](\"https:\/\/schokkendnieuws.nl\/wp-content\/uploads\/2017\/12\/TGIF_15_december.jpg\")
TGIF | Het is eind december, wat in filmland betekent dat het tijd is voor de jaarlijkse balans. En wat de afgelopen weken opviel, is hoeveel van de discussies over film en televisie laten zien dat de toekomst ongewis is, positief dan wel negatief.<\/p>\n
Het begon met de Golden Globe-nominaties die bekend werden <\/a>gemaakt. Zoals gewoonlijk werd er gesproken over de grootste snubs<\/a>, maar andere opvallende discussies <\/a>gingen over de sterke aanwezigheid van vrouwen(rollen) dit jaar. Misschien is dat te danken aan een industrie die volledig overhoop is gehaald door de #metoo-campagne, waardoor mensen als Weinstein grote afwezigen zijn onder de genomineerden, en de focus extra sterk lag op de (veranderende) machtsverhoudingen tussen man en vrouw in Hollywood. De toekomst ligt open, \u00e9\u00e9n van de vele tekenen in deze TGIF dat de filmindustrie in beweging is. <\/p>\n Een ander teken dat er verschuivingen plaatsvinden is het discours rondom GET OUT<\/a>, dat ingedeeld werd in de categorie Comedy, wat de Golden Globes niet in dank werd afgenomen<\/a>. Dat de film niet makkelijk in te delen valt in een genre-categorie maakt de film juist zo interessant, want zelfs de suggestie van Jordan Peele dat GET OUT een documentaire is voelt niet eens zo potsierlijk. De regisseur zelf liet nog van zich horen in een interessante video <\/a>waarin hij fantheorie\u00ebn ontleedt, en aankondigt dat hij de showrunner wordt van een nieuwe TWILIGHT ZONE-serie<\/a>. Dat TWILIGHT ZONE zelf ook niet altijd makkelijk in genre-kaders in te delen valt, maar ergens valt tussen sciencefiction, horror, thriller en morality tale, maakt Jordan Peele de juiste man op de juiste plek.<\/p>\n GET OUT doet het sowieso goed in de eindejaarslijstjes, die weer langzaam binnenstromen. De top tien horrorfilms volgens Vulture<\/a> stond ook vol met kleinere films (waaronder persoonlijke favoriet HOUNDS OF LOVE), die bewijzen dat de rijkdom binnen het genre allang niet meer van de grote studio’s komt. Opvallend veel titels in het lijstje bevinden zich op een grensvlak tussen horror en andere genres, wat volgens cine.nl <\/a>een teken was dat we met de geboorte van een nieuw genre te maken hebben. Zo ver wil ik niet gaan, maar ik denk zeker dat er een grote groep jonge makers is opgestaan die zich niets aantrekken van de aloude genrehokjes. Dit zijn filmmakers die zich evenveel laten inspireren door blockbusters, genrefilms en arthouse, waardoor je mooie kruisbestuivingen krijgt als IT FOLLOWS<\/a> een aantal jaar terug, en dus de tien titels op het Vulture-lijstje. Films die zich evengoed laten inspireren door Stephen King als Pier Paolo Pasolini of THE TWILIGHT ZONE. Wederom toont het een industrie in beweging, waar aloude genreconventies minder belangrijk zijn geworden.<\/p>\n Datzelfde verdwijnen van aloude grenzen stond ten grondslag aan een controverse rondom andere jaarlijstjes: die van Sight & Sound en die van Cahiers du Cinema. Beide giganten in de recensentenwereld zetten TWIN PEAKS: THE RETURN, het langverwachte derde seizoen van David Lynch’ cultserie, op een zeer prominente plaats in hun top 10 van favoriete films. De discussie op filmtwitter en in artikelen van o.a. Filmmaker Magazine<\/a> en Vox<\/a> was de vraag of TWIN PEAKS: THE RETURN een televisieserie of een film was, en wat dat zegt over de huidige staat van discours rondom het verschil tussen tv en film. In welk kamp je ook valt, het moge duidelijk zijn dat er wederom sprake is van vervagende grenzen. We leven in tijden waarin films en series beiden via Netflix geconsumeerd worden, speelduur niets meer zegt over wijze van distributie (er zijn films van 6 uur, en series van 3 uur) en filmmakers moeiteloos switchen tussen de twee takken van industrie. En hoewel ik in het kamp val dat TWIN PEAKS televisie is, met name door hoe deze gestructureerd is en geconsumeerd werd, vind ik het alleen maar spannend dat er nu zoveel mogelijkheden lijken te zijn om te experimenteren met vertelvorm en wijze van distributie. En TWIN PEAKS: THE RETURN ging zelf natuurlijk ook voor een deel over wat er veranderd is sinds de tijd dat de serie voor het laatst op televisie was, zoals betoogd wordt in het video-essay hieronder. <\/p>\n