{"id":62206,"date":"2014-08-09T12:26:46","date_gmt":"2014-08-09T12:26:46","guid":{"rendered":"https:\/\/sn.kweekvijver.nl\/nieuws\/i-m-menahem-golan\/"},"modified":"2023-06-23T22:15:11","modified_gmt":"2023-06-23T22:15:11","slug":"i-m-menahem-golan","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/schokkendnieuws.nl\/nieuws\/i-m-menahem-golan\/","title":{"rendered":"I.M. Menahem Golan"},"content":{"rendered":"

\"Golan\"R.I.P. | Voor wie in de jaren tachtig behept was met slechte smaak, schiep Cannon Films een paradijs waarin ninja’s, breakdancers en Chuck Norris de dienst uitmaakten. Het ‘artistieke’ meesterbrein van het bedrijf was de Isra\u00ebli\u00ebr Menaham Golan. Gisteren overleed de B-filmmogul op 85-jarige leeftijd.<\/p>\n

In Mark Hartleys recente documentaire ELECTRIC BOOGALOO: THE WILD, UNTOLD STORY OF CANNON FILMS lepelt acteur Richard Chamberlain een anekdote op over de casting van de Indiana Jones-rip-off KING SOLOMON’S MINES (1985). Dat Sharon Stone tot Chamberlains tegenspeelster werd uitverkoren, berustte op een misverstand. Golan had gevraagd om ’that Stone woman’, waarmee hij doelde op Kathleen Turner, hoofdrolspeelster uit ROMANCING THE STONE. Geestig. Zoals je er ook graag bij zou zijn geweest toen de producent een nieuw project pitchte bij Clyde… de orang-oetan uit de Clint Eastwood-komedie EVERY WICH WAY BUT LOOSE. Minder vermakelijk is dan weer de aan Golan toegeschreven uitspraak na het zien van de Nederlandse gangsterfilm WILDSCHUT (1985): “Good movie, but the nigger should die.” Actrice Shelly Winters zegt in Hartleys documentaire over Golan en diens zakenpartner (en neef) Yoram Globus: “Ze waren als die oude Hollywood-schurken. We hadden de pest aan ze, maar ze hielden wel van film.”<\/p>\n

Golan, geboren in een destijds Palestijns gedeelte van Isra\u00ebl, dient eind jaren veertig bij de luchtmacht. In het decennium dat erop volgt zet hij in op een carri\u00e8re in het theater, maar begin jaren zestig vinden we hem terug in de VS waar hij zich bekwaamt in de nuts and bolts<\/em> van de low-budgetfilmerij. En waar kan je in die tijd beter terecht dan bij King of the B’s<\/em> Roger Corman? Volgens IMDb is Golan in drie verschillende functies werkzaam bij diens THE YOUNG RACERS (1963), waaronder als assistent-regisseur. Met de opgedane kennis keert hij terug naar Isra\u00ebl, waar hij een respectabele staat van dienst opbouwt als theater- \u00e9n filmregisseur. De oprichting, samen met Globus, van Golan-Globus Productions luidt een nieuw tijdperk in. Het duo richt zich op de internationale markt, vanaf 1979 onder de naam Cannon Films. En dan wordt het voor de Schokkend Nieuws-lezer pas \u00e9cht interessant.<\/p>\n

Goed beschouwd vormt een groot deel van de Cannon-output een zuivere afspiegeling van de Reagan-jaren (1981-89). Op een handvol artistiek geslaagde buitenbeentjes na (RUNAWAY TRAIN, BARFLY), zijn het de spierballen en vuurkracht van actiehelden die de toon zetten. De ultra-conservatieve Chuck Norris is Cannons paradepaardje. In MISSING IN ACTION (1984) gaat hij als veteraan verhaal halen bij de Noord-Vietnamezen. In INVASION U.S.A. (1985) ramt hij Sovjet-tuig het land uit. In THE DELTA FORCE (1986) rekent hij, samen met Lee Marvin, genadeloos af met Libanese terroristen. Maar ook Sylvester Stallone, Jean-Claude Van Damme en Michael Dudikoff bekleden prominente posities in het Cannon-universum. Zestiger Charles Bronson vindt er een nieuw tehuis dat hem regelmatig van vehikels voorziet, waaronder vier DEATH WISH-sequels.<\/p>\n