![\"BenWeathley\"](\"https:\/\/schokkendnieuws.nl\/wp-content\/uploads\/2016\/04\/BenWeathley.jpg\")
IMAGINE 2016 | Op 22 april vertoont het Imagine Film Festival voor de tweeede keer HIGH-RISE. De nieuwe film van Ben Wheatley past perfect in het architectuur- en designthema van het festival dit jaar. Schokkend Nieuws sprak met de Britse regisseur.<\/p>\n
Wheatley’s eigenzinnigheid was in 2009 al meteen zichtbaar in zijn debuutfilm DOWN TERRACE: een claustrofobisch misdaadverhaal en (crime)familiedrama ineen. Realistisch gefilmd, in de traditie van Mike Leigh en Ken Loach, onderscheidde de film zich met het speelse gebruik van genre-elementen en een bijtende galgenhumor. KILL LIST <\/a>uit 2011 had dezelfde troosteloze sfeer, maar veranderde halverwege in een heidense moordpartij met geheime genootschappen, duivelaanbidders en bloedige rituelen. SIGHTSEERS <\/a>(2012) leek op papier luchtiger: twee verliefde buitenbeentjes trekken met de caravan door Engeland en lopen daarbij allerlei excentrieke types tegen het lijf. Het mondt echter al snel uit in een moordtournee. In 2013 volgde Wheatley’s vreemdste project tot nu toe: het psychedelische A FIELD IN ENGLAND<\/a>, waarin magische paddenstoelen ons een wel heel ander beeld geven van het door burgeroorlog verscheurde Engeland van de zeventiende eeuw.<\/p>\n Geen wonder dus dat Wheatley zich voor zijn nieuwe film baseerde op een roman van cultschrijver J.G. Ballard. De Britse auteur was, met zijn schokkende romans over de sensuele en gewelddadige botsing tussen mens en technologie, net zo goed een vreemde eend in de bijt van het Engelse culturele establishment. Schokkend Nieuws wijdde in SN119 een hele specia<\/a>l aan de de schrijver.<\/p>\n \u201cBallard behoorde tot mijn inwijding in de tegencultuur,\u201d vertelt Wheatley bij onze ontmoeting tijdens het International Film Festival Rotterdam. \u201cAls puber raak je gefascineerd door muziek, drugs en extremen. Je zoekt de grenzen op. Je leest Fear and Loathing in Las Vegas<\/em> en William S. Burroughs Naked Lunch.<\/em> Daarvandaan is het maar een kleine stap naar Crash<\/em> en The Atrocity Exhibition.<\/em> Zo ontdekte ik Ballard als tiener. Zijn proza was toen al op een onwerkelijke manier voorspellend. Toen ik High-Rise<\/em> teruglas en begreep dat Ballard een grotere invloed heeft gehad op mijn filmstijl en manier van denken dan ik me in eerste instantie realiseerde, wist ik dat ik de film maken moest. [Phillip K.] Dick en Ballard hebben al het voorwerk gedaan voor onze huidige manier van denken en leven.\u201d<\/p>\n Je films van v\u00f3\u00f3r HIGH-RISE hebben vaak iets intiems. DOWN TERRACE beperkt zich tot claustrofobische kamers en het uiteenvallen van een misdaadfamilie. SIGHTSEERS draaide vooral om de relatie tussen de twee hoofdpersonages. De schaal van HIGH-RISE is enorm als je het daarmee vergelijkt.<\/em><\/p>\n \u201cHIGH-RISE is een grote film qua productiemiddelen en organisatie, maar de overstap is verder niet zo groot. Het grootste verschil was dat ik met meerdere groepen acteurs moest werken, terwijl dat in mijn vorige films beperkt bleef tot \u00e9\u00e9n hechte groep. Het is een andere tijdsverdeling. De acteerstijl verschilde ook per groep en per sc\u00e8ne. Jeremy Irons is als megalomane upperclass-architect Anthony Royal heel anders dan Tom Hiddelston als afstandelijke arts. De grote sets waren ook nieuw voor mij. Van het werken met ‘sterren’ heb ik weinig gemerkt. Uiteindelijk moeten ze gewoon hun werk doen en dat hebben ze perfect gedaan.\u201d<\/p>\n