Momenteel is schrijver/regisseur John Milius bezig aan een rewrite van zijn scenario voor een derde Conan-film, zo liet Arnold Schwarzenegger onlangs weten in een interview. Het riekt misschien naar opportunisme. Milius heeft immers al jaren geen film meer gemaakt en Arnie lijkt zich tegenwoordig bij gebrek aan nieuwe klappers uitsluitend op oude succesformules te storten (TRUE LIES 2 en TERMINATOR 3 zijn al in de maak).
Daarbij komt nog dat de nieuwe interesse van producenten voor Conan als filmheld ingegeven lijkt door recente successen van films als GLADIATOR en Peter Jackson’s eerste deel van zijn LORD OF THE RINGS-trilogie. Misschien is het vooruitzicht van een 55-jarige Arnie met ontblote bast en lang haar niet appetijtelijk, maar de originele CONAN THE BARBARIAN is nog steeds een knap staaltje macho fantasy-cinema. Dat is voornamelijk te danken aan John Milius, een sigarenrokende wapenfanaat die op de set gekleed ging als militair en zich bij voorkeur liet aanspreken met ‘generaal’. Bij zo iemand zijn de Conan-verhalen van de evenzeer excentrieke Robert E. Howard in goede handen. Milius vond zijn inspiratie in uiteenlopende bronnen: krijgsgeschiedenis, Nietzsche, Leni Riefenstahl, Jim Jones, John Ford, Akira Kurosawa en Kobayashi’s KWAIDAN en mixte alles tot een duister, pompeus en humorloos epos. Die kwalificaties dienen hier overigens als complimenten te worden opgevat, want het is prettig een film te zien die zijn eigen mythe zo verschrikkelijk serieus neemt. .En laten we wel wezen: luchtigheid is ook beslist niet gepast bij Conan’s levenswandel. Als knaapje ziet hij hoe zijn vader door honden aan stukken wordt gereten en zijn moeder door sekteleider Thulsa Doom (James Earl Jones in een geweldige rol) wordt onthoofd, waarna hij twintig jaar als slaaf en gladiator door het leven gaat. Op het audiocommentaar leggen Milius en Schwarzenegger uit dat Conan overeenkomstig het zwaard van zijn vader gevormd wordt: verhit, gehamerd en gekoeld. Dat laatste door wraak te nemen op de man die zijn ouders vermoordde. (Nog altijd een interessanter doel dan een ring in een vulkaan smijten, als u het mij vraagt.) Conan gaat daarbij behoorlijk spectaculair te werk; er rollen hoofden en het bloed vloeit als wijn. Maar ook hier geldt dat Milius’ gezwollen aanpak het geweld van elke ironie ontdoet en meer dramatische impact verschaft. Alles in de film staat ook in het teken van potentie en kracht, van Ron Cobb’s barokke production design tot Basis Poledouris’ bombastische muziek. En Arnold natuurlijk, die effectief is in zijn doorbraakrol, waarvoor immers weinig tekst en gezichtsuitdrukkingen vereist waren. Uit de uitstekende documentaire blijkt trouwens dat Dino De Laurentiis Arnold vanwege zijn vette accent wilde vervangen. ‘Maar Dino’, antwoordde Milius, ‘als we Arnold niet hebben moeten we er eentje bouwen!’.De met boeiende extra’s afgeladen dvd is rijk aan dit soort anekdotes. De enige vraag die onbeantwoord blijft, is waarom Milius niet betrokken was bij het eerste vervolg, CONAN THE DESTROYER (Richard Fleischer, 1984), een doodsaai misbaksel dat tegelijk met het superieure origineel op dvd wordt uitgebracht. Wie na CONAN THE BARBARIAN nog zo’n onvervalste testosteron-film wil, kan misschien beter wachten op het derde Conan-avontuur, dat er volgens regisseur en hoofdrolspeler beslist gaat komen. FILM ***1/2 / EXTRA’S **** Copyright Roel Haanen. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #54, p41.
