RECENSIE
Dobermann (1997)
Dankzij mensen als Jan Kounen associëren we tegenwoordig de Franse cinema niet meer automatisch met eindeloos intellectueel geleuter in complexe relatiedrama’s. Generaliseer ik? Kounen begon! (Gezamenlijke bespreking van DOBERMANN en JAN KOUNEN 4 FILMS) Want dobermann streeft zo hartstochtelijk naar de volstrekte antithese van het zojuist beschreven stereotype, dat de film welhaast verstrikt raakt in […]