Felicitaties aan Randy van Rijn, Twan van G, Alexander Vink en Anthony van de Casteele: jullie hebben Slagschaduw #18 juist geraden!
De cryptische filmcolumn Slagschaduw, waarin Basje Boer opzettelijk twee genrefilms door elkaar heen beschrijft, levert altijd een fascinerende cocktail op van filmbeelden, tekstflarden en fantastische associaties. Het is even puzzelen, maar wanneer je het antwoord hieronder ziet, denk je: natúúrlijk!
Het algemeen klassement telt op dit moment één koploper, Twan. Benieuwd hoe dat met de volgende aflevering zal gaan. Vanaf morgen kun je weer puzzelen met Slagschaduw #19!
Watervrees
Op een gladgestreken zee dobbert een bootje. Erin zitten twee jongen mannen, rood van de felle zon, allebei blond, knap, jong. De één, degene die een bril draagt, is verlegen. De ander, de knapste, zo arrogant als je kan verwachten van iemand voor wie de wereld aan zijn voeten ligt.
Niet ver van het bootje ligt het strand. Kinderen spelen in het water, hun ouders liggen loom in het zand, één oog op hun kroost. Een man kan zijn blik niet van het bootje houden dat in de verte zachtjes schommelt in de wind.
De arrogante jonge man is boos op de brildrager. Wat stelt hij nou helemaal voor, schreeuwt hij. Wat ben je voor een miezerig mannetje? De brildrager ziet eruit alsof hij in tranen uit kan barsten. Maar dat doet hij niet. Wanneer zijn vriend zich omdraait om de motor te starten, springt de brildrager op en raakt hem hard met een van de riemen van de boot.
Geen van de zonaanbidders op het strand, geen van de kinderen in het water heeft weet van wat er gebeurt. Alleen die ene man, die ene toeschouwer, kijkt bezorgd op. Hij concentreert zich niet op de woorden van de man tegenover hem, zijn blik is strak op het water gericht.
Bloed gutst uit de zijkant van het gezicht van de arrogante jonge man. De ander, de brildrager, kijkt vol afgrijzen toe. Zijn herhaalde excuses verstommen wanneer de arrogante man zich onverwacht op hem stort. Bloed druppelt op zijn gezicht en bril wanneer hij bovenop hem zit en zijn handen rond zijn nek legt. Een gevecht volgt, een gevecht vol kreten van woede. Dan ligt de bloedende jongen op de bodem van het bootje en de brildrager slaat hem net zo lang met de riem van het bootje tot de jongen niet meer beweegt.
De toeschouwer op het strand springt op. Ouders volgen zijn voorbeeld. Ze rennen naar de kustlijn en trekken hun kinderen uit het water. Na de paniek zijgt er nu een stilte neer op het strand. De strandgangers staan in een rij aan het water en staren naar het kleine bootje waar nu geen twee mannen meer in zitten maar slechts één.
