Slagschaduw 16
Slagschaduw 16
Nieuws
26 december 2012

Slagschaduw: De geluidloze schreeuw

Slagschaduw 16“Mijn complimenten aan Basje Boer. De slagschaduwen worden steeds moeilijker en zo moet het natuurlijk ook,” aldus Twan van G. En hij is nota bene de koploper in de competitie van ons filmcryptogram!

Alleen heeft Twan ditmaal slechts één film goed geraden. Vier anderen hadden beide films goed, al hadden ze daar vaak wel twee of drie mailtjes voor nodig. Kennelijk zitten sommige deelnemers dagenlang te prakkiseren en dat doet ons deugd. Hoe dan ook: complimenten aan Alexander Vink, Anthony Vandecasteele, Jerry Veneman en Randy van Rijn.

En met die uitslag werd het op de valreep nog heel spannend. Twan staat met 50 punten nog steeds bovenaan in ons Slagschaduw klassement, maar Alexander Vink is hem zeer dicht genaderd, met slechts één film verschil. Randy en Anthony delen de derde plaats. 

Daarmee sluiten we het eerste seizoen van Slagschaduw af. Twan van G. mag zich vanaf nu de officiële winnaar noemen van Slagschaduw 2012. Hij ontvangt van ons ook een fraai cadeau: de prachtige Criterion-uitgave van ROSEMARY’S BABY, prachtig gerestaureerd en bomvol extra’s. Hopelijk heb je een blu-ray speler, Twan? Alexander, Randy en Anthony krijgen van onze een mooie bioscoopbon. 

Vanaf morgen gaan we van start met een nieuw seizoen Slagschaduw. We beginnen met een schone lei. Iedereen kan mee doen en iedereen maakt kans bovenaan te komen. Je moet alleen die verdomde twee films goed raden.

Hier is de oplossing van Slagschaduw #16. De cryptische filmcolumn Slagschaduw, waarin Basje Boer opzettelijk twee genrefilms door elkaar heen beschrijft,  levert altijd een fascinerende cocktail op van filmbeelden, tekstflarden en fantastische associaties. Het is even puzzelen, maar wanneer je het antwoord hieronder ziet, denk je: natúúrlijk!

 

De geluidloze schreeuw

Een paar blauwfluwelen gordijnen. In het midden de perfect ronde cirkel van de volgspot. Het geroezemoes in de nachtclub dempt. Aan de kleine ronde tafeltjes zitten louter heren. Alleen het sigarettenmeisje is van het zwakke geslacht.

Dan – een stem glijdt door de ruimte zacht als honing. Tegelijk verschijnt een ontblote knie tussen het blauw van de gordijnen. En, daaronder, een roze hak. Het publiek houdt zijn adem in, de klanken van het lied kruipen loom door de ruimte. Met een stoot van de heup duwt de zangeres het gordijn opzij en verschijnt in vol, en onwaarschijnlijk verleidelijk, ornaat.

In de ene hand houdt ze haar sigarettenpijpje, in de andere haar microfoon. Ze knipt de microfoon aan en het schijnsel van een lampje verlicht haar gezicht van onderen. Achter onthullen de gordijnen een jazzband.

Zo traag dat het pijn doet, wiegt de zangeres op het ritme van de muziek. Haar blikken en gebaren vertellen het verhaal dat ze zingt. Aan het tafeltje recht tegenover het podium zit een man. Hij mimet de woorden die de zangeres zingt. Hij snauwt de woorden, hij bijt ze; zijn gezicht vertrokken in een grimas van verdriet en frustratie.

De zangeres loopt het publiek in. Her en der werpt ze een zwoele blik de zaal in, tuit even haar lippen of geeft een knipoog. Dan loopt ze op de man af die woedend haar woorden mee fluistert. Even zingt ze speciaal voor hem, haar gezicht griezelig verlicht door de microfoon. Ze vleit neer op zijn schoot en staat weer op. Ze cirkelt heupwiegend rond zijn stoel, ademt haar laatste woorden in zijn gezicht.

Het gezicht van de man vertrekt in een geluidloze schreeuw. Hij klemt zijn tanden op elkaar. De zangeres keert haar welgevormde rug naar het publiek en gaat af. De blauwe gordijnen sluiten soepel achter haar.

 Bekijk alle vorige afleveringen van Slagschaduw.

 

 

Fan van horror, sci-fi en cult?

Neem een abonnement!

Ons magazine bevat nóg meer en staat vol interviews, recensies en achtergronden.
Voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat!
Liever digitaal ontvangen? Dat kan ook!