GHOST IN THE SHELL, de eerste Japanse tekenfilm die tot stand kwam in samenwerking met een Engelse producent (Manga Films), staat bol van de dialogen. En dat in een genre dat de kijker behoort murw te beuken met actie, actie en nog eens actie, bij voorkeur van kosmische proporties.
Uitleg is evenwel hard nodig, want in het Tokio van 2029 is het leven een stuk gecompliceerder dan nu. Niet alleen heeft de computer zo’n beetje de besturing van de gehele maatschappij overgenomen, de mens heeft zich zijn evenbeeld geschapen in robots die nauwelijks van echt te onderscheiden zijn en bovendien over een kunstmatige ziel beschikken, een ‘ghost’ die van lichaam of omhulsel kan verhuizen. De plot draait om de jacht van agente Kusanagi, zelf een cyborg, op de Puppet Master, een ongrijpbare computer hacker. Ook de Puppet Master blijkt over een ghost te beschikken en in een van kruitdamp doortrokken finale komen jager en prooi tot een wonderlijke spirituele symbiose.
GHOST IN THE SHELL vergt nogal wat inlevingsvermogen van de kijker, en dat niet alleen vanwege de houterige animatie en de futuristische setting. Hoe fraai de plaatjes ieder op zich ook ogen, ze willen zich maar niet aaneensluiten tot een soepel lopend verhaal; alsof je je een film lang door de gebruiksaanwijzing van een PC zit heen te worstelen. Imponerend is de film alleen in details, zoals wanneer regendruppels de weerpiegeling van de stad in het water van een kanaal vertroebelen. Niettemin scoorde hij hoog in de publieksenquete van het 13e Festival van de Fantastische Film. Blijkbaar heeft de financierende media-gigant Kosansha (ook verantwoordelijk voor AKIRA) op het goede paard gegokt en is de investering van honderden miljoenen yens niet vergeefs geweest.
Copyright Steef de Koning. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #24, april/juni 1996.
