‘This may sting a little’, waarschuwt de dvd-hoes. Inderdaad, het was pijnlijk om naar te kijken. Verhalen over flauwvallen of ziek de zaal uitlopen bij de première mag je met een korreltje zout nemen. Het enige waar je hier echt misselijk van wordt, zijn de bijzonder domme personages.
Casey (Elma Begovic) heeft het niet makkelijk. Ze is verloofd, maar wil eigenlijk niet trouwen. Haar schoonmoeder haat haar en dan wordt ze ook nog eens tijdens haar vrijgezellenfeest in Costa Rica gebeten door een onbekend insect. Dat dit geen gewone beet is, wordt al gauw duidelijk als ze thuis steeds zieker wordt en langzaam in een insect begint te veranderen.
Stel, je komt terug van een vakantie, je bent gebeten door een insect en merkt dat je onder de paarse bulten zit. Dan ga je naar de dokter. Je zou, net zoals Casey, kunnen denken: ‘Ik kijk het een paar dagen aan’, maar zodra er pus langs je benen loopt en je slijm begint over te geven, is het misschien niet onverstandig om toch naar de dokter te gaan. Niet volgens Casey. Geheimhouding lijkt haar het beste in deze situatie. Maar wat in zombiefilms nooit werkt, werkt hier ook niet.
Gelukkig voor haar heeft ze nog dommere vriendinnen (Annette Wozniak als Jill en Denise Yeun als Kirsten), waarvan eentje zich totaal niet druk lijkt te maken om een vreemde geur die al een week uit Casey’s appartement komt. De andere bff heeft al helemaal geen tijd voor de perikelen van een ander, omdat ze het te druk heeft met het inpalmen van de verloofde van Casey. Bedankt dames! Op het moment dat ze wel interesse in haar tonen, blijken ze ongevoelig te zijn voor de aanblik van slijm of de miljoenen eitjes die ze in haar appartement aantreffen. Maar niet alleen zij reageren zo. Ook verloofde en schoonmoeder zien hier geen verrassingen. Alsof het er altijd zo uitziet. Casey zal vast niet zo vaak schoonmaken.
En dat is wat het meeste stoort aan deze film. Regisseur Chad Archibald (CREEPY CANADA, THE DROWNSMAN) heeft het voor elkaar gekregen om iedereen zo ongeïnteresseerd mogelijk over te laten komen en daarom ben je blij als er steeds weer eentje dood gaat. Een editfoutje hier en daar (huh, had ze net geen jurk aan?) is nog te vergeven, maar geen enkel weldenkend mens gedraagt zich, zodra de boel escaleert, zoals deze personages. Dit maakt het ongeloofwaardig, ook al gaat het over een vrouw die in een insect verandert.
Wat wel werkt is het afbrokkelproces dat Casey moet doorstaan om te veranderen. Het is nasty om te zien hoe ze lichamelijk uit elkaar valt tot er uiteindelijk iets met een angel overblijft. Knap staaltje werk van make-up artist Jason Derushie, die Archibald al eerder uit de brand hielp door de special effects van THE DROWNSMAN voor zijn rekening te nemen.
De film doet nog het meest denken aan THE FLY (David Cronenberg, 1986), maar dat niveau wordt hier totaal niet gehaald. Ook wordt deze body horror nooit eng of spannend en is BITE eigenlijk alleen maar smerig. Maar niets wat een liefhebber van dit genre niet aan zou kunnen. Eén onverwachte wending aan het eind en prachtige make-up voor de transformatie tot insect kunnen deze film helaas niet redden.
Distributeur: Source 1 Media (NL, BE 8 juni). Copyright: Karlijn van Boxtel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Gepubliceerd op 19 juni 2017.
