Noomi Rapace in een sciencefictionfilm, dat roept herinneringen op aan de befaamde abortus-scène in PROMETHEUS. In RUPTURE ligt zij voor lange tijd vastgebonden op een onderzoekstafel, maar het is vergeefs wachten op een oprispende alien… Een beetje horror had de film goed kunnen gebruiken.
Om te beginnen: vermijd het lezen van de dvd-omslag! Niet alleen bevat deze een gigantische spoiler, maar er worden ook behoorlijk valse verwachtingen geschept. Na het lezen ga je bijvoorbeeld fantaseren over een SPECIES-kloon met een strenge Noomi in plaats van Natasha, of een PROMETHEUS (Ridley Scott, 2012) zonder de zware last van de ALIEN-geschiedenis op zijn schouders. Niets van dat alles: RUPTURE is eerder een ‘familievriendelijke’ bondagehorror dan een boeiende scifi.
Noomi Rapace speelt, net als in BABYCALL (Pål Sletaune, 2011), een alleenstaande moeder die samen met haar zoon woont. Het verhaal begint gemoedelijk in een huiselijke sfeer, maar na een klein kwartier slaat de toon om. Noomi wordt ontvoerd door een mysterieuze organisatie die haar al die tijd in de gaten bleek te houden. Zij is niet de enige, en zij en haar medegevangenen worden op wetenschappelijke wijze geconfronteerd met hun eigen persoonlijke angsten. Als iemand zijn angsten weet te overwinnen, dan volgt een ‘rupture’, aldus de geheimzinnige onderzoekers.
In potentie een mooie aanzet voor een horrorfilm, maar helaas laat de film je geen moment schrikken. De angsten die de testpersonen doorstaan lijken te komen uit een programma als Fear Factor. Zo is er iemand met hoogtevrees en wordt er iemand in een bad met water ondergedompeld. En Noomi? Die is bang voor spinnen… In RUPTURE is er geen gore te bekennen en een extreme close-up van een vogelspin is het angstaanjagendste wat je te zien krijgt. Een van de onderzoekers: “We try to frighten you past dead.” – een uitspraak die duidelijk niet voor de kijker bedoeld is.
Een enge film is het dus niet. De mensen die zich verheugden op kinky bondagescènes met Noomi Rapace komen eveneens bedrogen uit. Hoewel de ontvoering gepaard gaat met overdreven veel ducttape en zij de meeste tijd vastgebonden aan een bed doorbrengt, wordt alles opvallend braaf gehouden. In zijn debuutfilm, de komedie SECRETARY (2002), wist regisseur Steven Shainberg voor meer opwinding te zorgen.
De film moet het dan ook hebben van de suspense; wie zijn deze onderzoekers en wat willen ze van Noomi? Zolang je de dvd-omslag niet leest, is dat nog enigszins spannend. Onbedoeld grappige scènes leiden echter af. Zo wrijven de onderzoekers – waaronder Michael Chiklis (FANTASTIC FOUR) – regelmatig met hun wangen tegen die van Noomi. De daaropvolgende zin “You’ve got interesting skin”, is sindsdien een dagelijks compliment aan mijn vrouw geworden.
De dialogen zijn wat dat betreft niet heel sterk geschreven. De hysterische vragen van Noomi bij haar ondervraging (“Zijn jullie van de ziektepreventie?”) of die keer dat een medegevangene vertelt dat ze de code G10-12X moet onthouden; een gegeven dat totaal irrelevant blijkt te zijn voor de rest van het verhaal. En wat te denken van een grap over Crock-Pot-kookpannen? “Don’t you mean crackpots?” Zucht…
Gelukkig is er nog fearless Noomi Rapace. Ondanks enkele hysterische scènes weet zij wel te overtuigen in de rol van stoere moeder. Peter Stormare (MINORITY REPORT, THE ZERO THEOREM) maakt minder indruk. In RUPTURE speelt hij een klassieke schurk, wat zich beperkt tot enkele boze blikken in het begin en, na een amusante ontknoping, een klassieke schurkenuitleg aan het einde van de film. Dat is ook gelijk één van de grootste minpunten: de regisseur vindt het belangrijk om alle motieven toe te lichten. RUPTURE was beter af geweest als hij ons tot ná de film had laten gissen over de doeleinden van de mysterieuze organisatie.
Echt slecht is de film niet; het is gewoon zonde dat er niet beter met de verschillende ideeën is omgesprongen. In één van de dvd-extra’s vertelt Noomi Rapace bijvoorbeeld dat RUPTURE een psychotische en hallucinerende filmervaring is, waarin de kijker niet zeker weet of het allemaal nu daadwerkelijk gebeurt of niet. Blijkbaar heeft ze de film zelf niet terug willen kijken, want dit komt totaal niet uit de verf. Het geeft wel aan dat er veel meer in had gezeten. Er worden allerlei suggesties gedaan van waar deze film naartoe had kunnen gaan: science fiction, horror, SM? De hybride die RUPTURE is geworden pakt in ieder geval niet goed uit.
Distributie: Splendid. Release: 26 januari 2017. Copyright: Sebastiaan Luiten. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 7 februari 2017.
