IFFR | Voor de liefhebber van horror, sciencefiction en cult is het International Film Festival Rotterdam zowel een must, als een riskante aangelegenheid. Het Vietnamese KFC is, anders dan de titel en de catalogus suggereren, geen makkelijke takeaway.
Het IFFR is sterk in Aziatische cinema – dit is het festival waar Takashi Miike en Takeshi Kitano hun Nederlandse cultstatus verwierven – en het festival weet elk jaar ook een aantal titels met een grote buzz naar zich toe te trekken. Dit jaar zijn dat bijvoorbeeld TRAIN TO BUSAN, FREE FIRE en RAW. Veel lastiger in te schatten zijn de horrorfilms van onbekende debutanten uit verre streken. Er kán een mooie verrassing tussen schuilen, maar het is me meermaals overkomen dat ik halverwege van verveling in slaap viel of besloot toch maar die eerdere trein terug naar huis te nemen.
De catalogusteksten van het IFFR zijn wat genrefilms betreft notoir onbetrouwbaar: “De ultieme Aziatische art-house horror! De Vietnamese filmmaker Le Binh Giang debuteert met een bizarre kannibalenfilm, gemaakt in een originele, onvoorspelbare en manische stijl. Absoluut grotesk en niet geschikt voor gevoelige magen!” Ultiem, bizar, origineel: klinkt goed, maar het Vietnamese KFC kan dat allemaal niet waarmaken.
Dingen beloven, teasen, dát kan Le Binh Giang wel. In de openingsscène eet een dikke, zweterige man gefrituurde kip en bazelt wat over Pepsi en Coca-Cola. Hij staat op, steekt opeens de man tegenover hem dood, huilt als een waanzinnige, loopt naar buiten en… wordt aangereden. De vrachtwagenchauffeur stapt kalm uit en slaat, terwijl het beeld naar zwart gaat en de begintitels verschijnen, de man aan gort met harde, vochtig klinkende slagen…
Wat is er aan de hand? In de scène daarop zien we een jonge werkneemster van een fastfood-restaurant. Ze is zwanger. Haar vriendje komt haar met zijn brommer van het werk ophalen. Ook hun kalme brommerritje wordt onderbroken door een aanrijding. Een dikke creep met een brilletje laadt de twee slachtoffers in zijn ambulance en verkracht het zwaargewonde meisje. Scène drie: een jonge vrouw en een jongen ontsnappen met een geheimzinnige metalen doos in de stromende regen aan een gewapende bende. Scène vier: een dikke vent in een rood shirt bezoekt een prostituee. Onder het piepende en krakende bed liggen twee kinderen verscholen…
En zo gaat het verder. De ‘onvoorspelbare en manische stijl’ van KFC komt erop neer dat de scènes afzonderlijk bekeken telkens wel opvallend of schokkend zijn, maar dat het tot halverwege de film heel erg moeilijk is enig narratief verband te vinden tussen de verschillende momenten en personages. Wat hebben die zippo-verkoper en de jonge dievegge te maken met de creep die mensen aanrijdt? Waarom wordt de jonge vrouw gemarteld met brandende sigaret, schaar en een bakje vol maden?
De 27-jarige Le Binh Giang studeerde aan de Ho Chi Minh-universiteit, maar mocht er niet afstuderen omdat zijn script zo gewelddadig was. Uiteindelijk wist hij KFC te voltooien met behulp van private sponsors. Zijn doorzettingsvermogen valt uiteraard te prijzen, maar dat betekent niet dat zijn film zonder problemen is. Hij kiest in KFC voor een gefragmenteerde en niet chronologische vertelstructuur, een traag tempo met naturel spelende acteurs, natuurlijk en soms heel donker camerawerk en lange passages zonder dialoog. Er is geen spanningsopbouw, geen identificeerbare hoofdpersoon, geen verhaal – maar er zijn wel die gruwelijke en expliciet getoonde momenten van necrofilie, kannibalisme en redeloos geweld.
Omdat Le Binh Giang in een tekstje vooraf tot vier keer beweert dat zijn film niet op feiten is gebaseerd, moet je haast wel veronderstellen dat KFC bedoeld is als reflectie op de mores in zijn land. Voor een kritische aanklacht is KFC echter te bot en te onprecies. En als zwartgallige allegorie lijdt de film aan het manco van al het nihilisme: óf je verdenkt de maker ervan zich in het geweld te verlustigen, óf je mompelt ‘interessant zeg’, haast je naar de volgende film en vergeet KFC meteen.
International Film Festival Rotterdam
25 januari tot en met 5 februari
KFC is te zien op:
Woensdag 1 februari, 22.15 uur Cinerama 2
Zaterdag 4 februari, 22.15 uur KINO 3
Copyright: Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 31 januari 2017.
