Het was al het jaar van de heks, maar nu blijkt BLAIR WITCH ook nog eens een zeer geslaagd vervolg op de beroemdste heksenfilm aller tijden.
Dat was een mooie verrassing, tijdens de San Diego Comic-Con 2016. ‘The Woods’, een doorsneehorrortitel die al een tijdje op de releaselijsten stond, bleek in werkelijkheid BLAIR WITCH te heten. Een vervolg op een van de succesvolste horrorfilms van de laatsten twintig jaar: de social media explodeerden. Tel daarbij op dat regisseur Adam Wingard zijn kunnen al bewees met A HORRIBLE WAY TO DIE en YOU’RE NEXT en de verwachtingen waren hooggespannen.
Terecht, zo blijkt. BLAIR WITCH is natuurlijk niet zo baanbrekend als de film die Daniel Myrick en Eduardo Sánchez in 1999 uitbrachten, maar wel een griezelige en spannende actualisering van de mythe. De nieuwe beelden, op 15 mei 2014 aangetroffen op tapes en memorycards, vertellen ons van James, de broer van de verdwenen Heather Donahue. Hij is ervan overtuigd dat hij twintig jaar later nog kan achterhalen wat er met zijn zus gebeurd is en trekt met vijf anderen de Black Hills Forest in. “Are you sure this is a good idea?”
BLAIR WITCH is bijna een remake. Er is een vroege scène in een hotelkamer die herinnert aan de eerste scènes in THE BLAIR WITCH PROJECT, de irritaties onder de reisgenoten lopen weer hoog op, ze verdwalen en ’s nachts worden er weer vreemde symbolen rond hun tenten geplaatst… Maar Wingard wijkt op een paar voor de hand liggende manieren van het origineel af: zo zijn de laatste beelden van Heathers tapes natuurlijk inmiddels bekend bij de hoofdpersonages van deze film en is ook de techniek twintig jaar verder. De zes maken gebruik van hoofdcameraatjes, gps, walkie-talkies en zelfs een drone.
Sinds 1999 zijn we doodgegooid met fake found footage, maar de kracht van Wingard is dat hij er toch nog steeds niet blind van uitgaat dat de kijker er wel instinkt. Wisselingen van camerastandpunt worden (meestal) keurig verantwoord. De grootste vrijheden veroorlooft hij zich met het geluid: dialogen zijn soms hoorbaar waar ze dat niet zouden moeten zijn, er is een overdreven portie non-diegetisch geluid (lees: harde knallen en schrikgeluiden) en wanneer het in de finale stortregent, is het merkwaardig hoe droog de cameralens blijft. En je kunt je natuurlijk ook afvragen waarom iemand gevonden beeldmateriaal op deze manier zou monteren.
Maar dat moet je dus vooral niet doen. Op zoek gaan naar het huis van de Blair Witch, in het gezelschap van een tweetal dat zich op het internet Darknet666 noemt, klinkt onverstandig, maar een nieuw bezoek aan de Black Hills Forest is, dankzij Wingards timing, een oplopende spanningsboog en een finale met een paar zeer geslaagde nieuwe effecten en aanvulingen, zeer aan te raden.
Distributie: Independent Films, release NL 15 september, BE 21 september. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 14 september 2016.
