Ryan Reynolds wil graag superheld zijn. Hij probeerde het al eens als de Green Lantern, maar dat werd geen succes. Nu is er dus DEADPOOL – en hij heeft zelf al aangegeven nooit meer een andere superheld te willen spelen.
De openingstitels zijn alvast een mooi begin. Deze film is blijkbaar gemaakt door ‘some douchebag’, geregisseerd door ‘an overpaid tool’ en geschreven door ‘the real heroes’. Ook ‘a CGI character’ en ‘a British villain’ ontbreken niet. De toon is gezet. Na maanden van charmeoffensief-hype met grappige posters en tv-spots, is Deadpool (echte naam Wade Wilson) dan eindelijk gearriveerd.
Wilson (Ryan Reynolds) is ex-Special Forces, maar werkt nu als huurling. Net wanneer alles goed gaat in zijn leven ontdekt hij dat hij kanker heeft. In zijn stamkroeg ontmoet hij een man die hem de behandelmethode aanraadt van ene Ajax (Ed Skrein), die hem zowel kan genezen als superkrachten kan geven. Wat er niet bij verteld wordt is dat Ajax, zelf een mutant die geen pijn kan voelen, bijzonder nare medische foltermethoden hanteert. Hij wil de superkrachten in zijn ‘patiënten’ ontwikkelen, teneinde super slaves van ze te maken. Wilson ontsnapt, maar is totaal mismaakt. Wel heeft hij de kracht ontwikkeld supersnel te herstellen van nieuwe verwondingen. Een van-top-tot-teen-spandexpakje verhult zijn gehavende huid. Herboren als Deadpool gaat hij op jacht naar Ajax en naar wraak.
DEADPOOL, de verfilming van de gelijknamige Marvel-strip, zat al zo’n tien jaar in de pijplijn. Door de jaren heen zijn er verschillende schrijvers en regisseurs bij betrokken geweest, maar uiteindelijk zijn het de debuterende Tim Miller en schrijvers Rhett Reese en Paul Wernick (ZOMBIELAND) die de stripheld tot leven brachten. Hoofdrolspeler Ryan Reynolds zelf was de grootste aanjager van het project en is ook producent. In zijn eerste uitstapje als Deadpool in het teleurstellende X-MEN ORIGINS: WOLVERINE eindigde hij als een supersoldaat met – letterlijk – gesnoerde mond. Daar heeft hij in deze re-imagining in elk geval geen last van.
Deadpool serveert namelijk de ene oneliner na de andere wisecrack, de hele film lang. Of hij nu midden in een gevecht zit of in een omrollende auto, er is altijd wel tijd voor een opmerking van het kaliber: ‘Shit, did I leave the stove on?’. En ook al wordt hij niet voor niets ‘Merc with a mouth’ genoemd en kletst hij in de strip ook tegen zijn lezers, af en toe zou je eigenhandig die vierde muur weer dicht willen metselen. Je kan ook té meta willen zijn (‘There’s a guy here who wants to talk to you, it may advance the plot.’). De lawine aan lolligheid werkt op den duur vermoeiend. Voordat een oneliner tijd heeft om te landen, ben je alweer tien puberale uitlatingen verder. Soms zijn ze leuk, maar vaker flauw. Het enthousiasme waarmee Reynolds de rol speelt is aanstekelijk en de sarcastische verwijzingen naar bijvoorbeeld GREEN LANTERN en ‘People Magazine’s Sexiest Man Alive, Ryan Reynolds’ zijn grappig, maar raken direct ondergesneeuwd in de volgende lading onderbroekenlol.
Deadpool is een anti-held, en een frisse wind door het superheldengenre is meer dan welkom. Geen getergd genie dat steeds maar weer de wereld moet redden, maar een smart ass die doet wat hij wil en daarbij niet kijkt op een lijkje meer of minder. Meer KICK-ASS dan SPIDER-MAN. Helaas is de film lang niet zo vernieuwend als de makers schijnen te denken. Constant verwijzen naar andere superheldenfilms om je publiek in te wrijven dat je zo anders bent, máákt je nog niet daadwerkelijk anders. Uiteindelijk is dit toch weer gewoon een origin story van een Marvel-held op zoek naar gerechtigheid, compleet met de bijbehorende flashbacks, hulphelden, slow-motionvechtscènes, bad guys met superkrachten en de allesoverwinnende liefde voor, natuurlijk, een hoertje met een hart van goud, ditmaal genaamd Vanessa (Morena Baccarin, Firefly). Opmerkingen als ‘It’s like I made you in a computer!’ tegen Baccarin in haar flinterdunne rol, in combinatie met de eerder genoemde openingstitels, suggereren dat de clichés bewust worden ingezet als parodie op andere superheldenfilms – maar ook dan moet je er toch naar kijken. Voor een relatief onbekend personage is het logisch dat uitgelegd moet worden wie hij is en hoe hij Deadpool geworden is, maar dat had een stuk korter en bondiger gekund.
Visueel is de film dik in orde. De actiescènes zijn mooi in beeld gebracht en het geweld loeihard. Een geweldige scène met een kruipende bad guy en een ijsdweilmachine blijft hangen. Ook de extra X-Men die Deadpool op het rechte pad proberen te krijgen zijn leuk: The Colossus en Negasonic, een overtuigend met de ogen rollend puberheldinnetje (Brianna Hildebrand) dat een allesverpletterend energieveld kan projecteren. Van mij mogen ze allemaal terugkomen in het onvermijdelijke vervolg, evenals Blind Al, het oude dametje dat uit het niets ineens Deadpools huisgenoot is en de enige die hem lik op stuk geeft.
In een vervolg zal het personage hopelijk niet meer zo krampachtig lollig neergezet hoeven te worden en hoeven de makers misschien ook niet meer zo héél hard hun best te doen om te bewijzen dat ze Echt Heel Radicaal Vernieuwend zijn. Dan zou het best nog eens heel leuk kunnen worden.
Distributie: 20th Century Fox (Release NL: 11 februari, BE: 10 februari). Copyright Marjan Westbroek. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 11 februari 2016.
