Mocht je ooit aangevallen worden door een bende zotte satanisten, houd ze dan vooral weg bij je zeldzame speelgoedcollectie. Voor je het weet, heb je de poppen aan het dansen.
De griezelige pop uit horrorhit THE CONJURING werkte het publiek flink op de zenuwen, dus werd er naast een vervolg (gepland voor 2015) ook nog een spin-off over die angstaanjagende Annabelle gemaakt. John. R. Leonetti, sinds DEAD SILENCE de vaste cameraman van James Wan, nam voor de gelegenheid diens plaats in de regiestoel over. Leonetti regisseerde eerder MORTAL KOMBAT: ANNIHILATION en THE BUTTERFLY EFFECT 2. Duimen dus maar, dat hij sindsdien het kunstje een beetje heeft kunnen afkijken van Wan.
ANNABELLE speelt zich af vóór de gebeurtenissen in THE CONJURING. We bevinden ons in de jaren zeventig en ontmoeten het jonge stel Mia en John. Mia is hoogzwanger wanneer ze van John een zeldzame pop cadeau krijgt. Het prille geluk van het koppel wordt ruw verstoord wanneer satanistische sekteleden het huis binnendringen. Een van hen valt Mia aan met een mes, maar kan gelukkig net op tijd door de politie worden neergeschoten. Deze vrouw, iemand zei: dit is Annabelle, overlijdt met de pop in haar armen. En, ja hoor, al snel gebeuren er onverklaarbare, enge dingen in huize Form… Zou de geest van de mesjogge mevrouw in de pop zijn gevaren?
Dat poppen gretig aftrek vinden in horrorfilms is niet zo gek. Met die levenloze blikken op het menselijk lijkend gelaat zijn ze al snel griezelig. Toch zijn er, op Chucky uit de CHILDS PLAY-reeks na, niet veel poppen in staat gebleken een hele film te dragen. Meestal hebben ze maar een bijrolletje, zoals de enge clown in POLTERGEIST. Ook in THE CONJURING speelde Annabelle tweede viool; en in die kleine doses werkte dat heel goed.
Maar om dat een hele film lang spannend te houden, dat is een ander verhaal: nadat Leonetti in ANNABELLE drie keer onheilspellend heeft ingezoomd op die krankzinnige kop weten we het wel. Misschien is het daarom dat Annabelles rol eigenlijk vrij beperkt blijft. Hoewel de film naar haar vernoemd is, komt het grootste gevaar van voornoemde sekteleden en een door hen opgeroepen demonische verschijning.
De home invasion aan het begin van de film is meteen een van de beste scènes uit de film. Het begint met een inventieve blik door het raam naar het huis van de buren, en loopt uit in een spannende, knap in Ă©Ă©n take geschoten, scène. Daarna is het helaas gedaan met de creatieve uitspattingen. Sterker: wat volgt is een aaneenschakeling van clichĂ©s. Je kunt ze zĂł op je bingokaart afvinken: de deur die uit zichzelf dichtvalt, de uit zichzelf bewegende schommelstoel, het gestommel op het plafond… En natuurlijk duurt het ook niet lang voordat de priester met het handboek voor duiveluitdrijvingen op komt dagen.
Wat wil die enge pop nou eigenlijk? Uiteindelijk blijkt het een bekend riedeltje te zijn: “A soul needs to be offered.” Op de keper beschouwd klopt dat wel: met slechts een handjevol geslaagde scènes, een vreselijk voorspelbaar verloop en een lachwekkend einde is ANNABELLE namelijk vrij zielloos.
Distributie: Warner Bros. Release NL: 2 oktober, BE: 8 oktober 2014. Copyright: Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 2 oktober.
