Naar verluidt hadden Sam Raimi en Rob Tapert BOOGEYMAN al afgeschreven voor de bioscopen toen hun versie van THE GRUDGE plotseling een hit werd. BOOGEYMAN mocht het alsnog proberen, maar ditmaal bleven wonderen uit. Logisch, want deze uitgekauwde variant op de spookhuisfilm is zelfs voor de minst kritische horrorliefhebber een tenenkrommende ervaring.
In de film krijgt eindredacteur Tim (Watson) het advies van zijn psychiater om de nacht door te brengen in zijn ouderlijk huis en zo zijn angst voor het donker en kleine ruimtes onder ogen te komen. Tim is niet meer thuis geweest sinds hij zijn vader door een onbekende boeman een kast in gesleurd zag worden. Maar nu ook zijn moeder niet meer leeft is het tijd om af te rekenen met de oude demonen. Het is bijna beledigend om te zien hoe weinig moeite de makers hebben gedaan om dit toch weinig tot de verbeelding sprekende uitgangspunt nog enige sjeu mee te geven. Het huis is oud en kraakt, de regisseur is dol op de meest platte geluidseffecten om ons aan het schrikken te maken en de titelheld is letterlijk een mensenverslindend monster dat onder bedden en in kasten leeft. Tja, wat anders kun je verwachten van een regisseur die zijn remake van GET CARTER van een happy end voorzag? * Copyright Mark van den Tempel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #66 (2005), p 33.
