00 300px nw
00 300px nw
Flashback
17 februari 2017

Flashback: Bart Oosterhoorn

 00 300px nwFLASHBACK | In de splinternieuwe rubriek FLASHBACK legt Carlijn Kruidhof elke week vijf vragen voor aan (oud)medewerkers van Schokkend Nieuws over hun jeugdfilmherinneringen – en trauma’s. Om het jubileum te vieren, beginnen we met de grondleggers van SN. Deze week: Bart Oosterhoorn. 

Bart Oosterhoorn (1959) is één van de  oprichters van Schokkend Nieuws, samen met Jan Doense en Phil van Tongeren. “We maakten op eigen kosten een nulnummer dat we tijdens het Weekend of Terror van 1992 verspreidden, oplage duizend stuks. Ik zie de weggeworpen exemplaren nog liggen, tussen de immense troep the morning after.” Oosterhoorn was toen al professioneel vormgever, maar hij schreef ook, onder het pseudoniem Gorehound. “Elk nummer werd afgerond met een gezamenlijke vouw- en plak-actie waarbij we de blaadjes in enveloppen staken, etiketteerden, frankeerden en gezamenlijk naar de brievenbus brachten. Daarbij werd gediscussieerd over de inhoud, geruzied over de plek van de postzegels (Phil!) en een biertje gedronken. Soms volgde een bijeenkomst van de Hoi King Club, maar daar mag ik verder niks over zeggen.”

Wat is je vroegste filmherinnering? En wat was je vroegste genrefilmherinnering?

“Dat moet een rerun van Disney zijn geweest, waar m’n ouders me altijd mee naartoe sleepten, maar ik weet echt niet meer welke. Zeker iets vóór THE JUNGLE BOOK (1967), die ik zag toen ik acht of negen was. Arme BAMBI (1942), denk ik, of SNOW WHITE AND THE SEVEN DWARFS (1937), met die enge koningin. Echte horror dus. Maar pre-video kon je behalve in de bioscoop en een enkele keer op televisie alleen iets over horror leren uit boeken en tijdschriften. Bizar genoeg werd Famous Monsters of Filmland begin jaren zeventig gewoon verkocht in een boekhandel in Veenendaal. En Denis Gifford’s A Pictorial History of Horror Movies, een Sinterklaas-cadeau in 1973, had een grotere invloed dan individuele films.”

Van welke film kon je niet slapen?

“THE JACK IS HIGH (Ralph Senensky, 1964), een Amerikaanse tv-film van Kraft Suspense Theatre, die ik mocht meekijken met m’n vader. Ik was een jaar of elf, twaalf. Het gruwelijke einde viel me rauw op mijn dak: misdadigers op de vlucht verbergen zich in een geheim compartiment onder een tankwagen en verzuipen in de olie.”

Wie was je eerste filmcrush?

“Caroline Munro! Ik schreef erover in SN #38. Ik was volkomen verkocht toen ik haar zag in THE GOLDEN VOYAGE OF SINBAD (Gordon Hessler, 1973). Veel te gebruind en prachtig voluptueus, maar puber-ik ging plat. Toen ik haar in 2000 tijdens een dubbel-interview met Ingrid Pitt voor SN opbiechtte dat ik haar greatest fan was, kreeg ik – veertiger – alsnog een kop als een boei.”

Heb je ooit overgegeven door een film?

“Nee, maar bij THE SOUND OF MUSIC scheelde het maar een haartje.”

Is er een film die je als kind helemaal te gek vond, maar als volwassene juist teleurstellend?

“Alle James Bonds. Maar ik koester mijn jeugdliefdes: de oude Charlie Chans (Warner Toland was de enige echte), de Duitse Karl May-films en Edgar Wallace-reeks, Chinese knokfilms, de Supermarionation van Gerry Anderson, Alfred Hitchcock Presents, Orson Welles’ Great Mysteries, alles. De oude Universal monsterfilms die de VPRO in 1972 uitzond zijn canon.”

Filmpje van het Weekend of Terror.

Save

Fan van horror, sci-fi en cult?

Neem een abonnement!

Ons magazine bevat nóg meer en staat vol interviews, recensies en achtergronden.
Voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat!
Liever digitaal ontvangen? Dat kan ook!