Op vrijdag 29 juli vertoont het Rotterdamse openluchtfilmfestival Roffa Mon Amour in samenwerking met Schokkend Nieuws en We are Public een fijne horror double bill. De eerste film die wordt vertoond is SHELLEY. Interview met regisseur Ali Abbasi.
Louise en Kasper leiden in SHELLEY (2016) een teruggetrokken bestaan in hun buitenwoning in de Deense bossen. Ver weg van de grote stad, alle moderne techniek en zelfs elektriciteit, verbouwen ze daar hun eigen groenten. Louises grootste wens is een baby, maar ze heeft zojuist een zoveelste miskraam gehad. De twee vinden een draagmoeder in de jonge Roemeense hulp Elena. In ruil voor een enorm bedrag – waarmee Elena haar eigen zoon die bij haar moeder in Roemenië is achtergebleven een betere toekomst kan bieden – stemt ze in. De zwangerschap verloopt echter niet helemaal zoals gewenst: in Elena groeit een kwaad…
Regisseur Ali Abbasi komt uit Iran, maar woont al tien jaar in Denemarken waar hij film studeerde. Zijn onwaarschijnlijk sinistere debuut is niet geschikt voor zwangere vrouwen of voor mensen met een kinderwens. Hij is enthousiast over de Silent Cinema-vertoning van zijn film op het dak van Station Hofplein in Rotterdam: “Een openluchtbioscoop met koptelefoons; wat een goede oplossing voor slechte akoestiek!”
Ja, en het is een spannende ervaring. Met een koptelefoon op bevind je je in een soort bubbel.
“Dus… het zou ook heel geschikt zijn voor virtual reality?”
Zou je het leuk vinden om te spelen met zulke nieuwe mediavormen?
“Ik ben geen technologische nerd, maar ik geloof dat virtual reality enorm groot gaat worden. Wat momenteel nog onrealistisch lijkt in film, kan in die vorm wél werken. Je verhoudt je namelijk compleet anders tot je lichaam. Ik zou wel een horrorfilm willen maken in VR. Horror en porno, dat zijn de twee genres die goed zullen werken in VR. Beide zetten in op de lichamelijke ervaring; je wordt heel erg bang of heel erg geil.”
Heb je een speciale interesse in deze ‘fysieke’ genres?
“Niet echt, hoor. Sinds ik SHELLEY maakte, kijk ik meer horrorfilms dan vroeger.”
SHELLEY begint eigenlijk als een meer karakter-gedreven verhaal.
“Precies! Mensen vinden het prettig om te zeggen dat SHELLEY een horrorfilm is omdat het houvast biedt. Het is zoals een attractie in een pretpark: wanneer je weet dat je zult vallen, ben je erop voorbereid. Mensen vinden het prettig om voorbereid te zijn.”
Lucile Hadžihalilović vertelde over haar film ÉVOLUTION dat ze een compleet achtergrondverhaal had geschreven. Ze vond dat die interne logica belangrijk voor haar verhaal.
“Ik wil niet zeggen dat ik niet om het verhaal geef – dat vind ik heel belangrijk – maar ik geef niet zoveel om de plot. Toen ik SHELLEY maakte wist ik heel goed wat de essentie van het verhaal was, maar hoe de plot zich ontwikkelde, daar gaf ik veel minder om. Het kwaad is geen wezen met gele ogen. Het bestaat niet buiten de mensheid, alleen binnenin ons. Dieren zijn niet kwaad. Als mensen niet kwaadaardig zouden zijn, zou het kwaad niet langer bestaan. Er zijn velen manier om in films met de herkomst van het kwaad te spelen. Heeft het kwaad iets te maken met natuur, religie of met cultuur? Ik denk dat ik genoeg van de wereld heb gezien om dat uit te kunnen sluiten.”
Het kwaad lijkt in horrorfilms vaak voort te komen uit vrouwen. In jouw film is dat niet anders.
“Ja, alle vrouwen zijn kwaad! [Lacht] Ach… Het is niet zo dat ik stel dat het kwaad voortkomt uit vrouwen. Het is vooral nieuwsgierigheid. Toen we het scenario ontwikkelden was ik geïnteresseerd in draagmoederschap. Het werd een verhaal over twee vrouwen en hun relatie tot elkaar. Dat is waarin ik geïnteresseerd was. Mijn editor vond dat er niet genoeg scènes waren met Casper. Dat klopte ook, omdat ik niet geïnteresseerd was in hem, maar in die twee vrouwen. Zij stond erop dat er meer scènes met Casper kwamen.”
Dus het had net zo goed over alleen over die twee vrouwen kunnen gaan?
“Geboorte is een vrouwending, althans tot nu toe. [Lacht] Mijn zoon werd een week na de opnames geboren. Op een nacht belde mijn vrouw me om te vertellen dat ze pijn had. Ik was op locatie aan het filmen, een paar uur rijden van huis, dus ik zei haar dat ze moest ontspannen en dat ze opnieuw moest bellen als het erger zou worden. Die nacht kon ik niet slapen. Ik zat op bed en wachtte op haar telefoontje. Het gevoel duurde ongeveer vijf minuten, maar dat was de enige keer dat ik dacht: stel je voor dat ik iets verziekt heb? Dat ik de kwade geesten heb verstoord met het maken van deze film?“
SHELLEY draait op 29 juli om 22.00 uur. De film wordt om middennacht gevolgd door THE WITCH (Robert Eggers, 2015), voorafgegaan door een kort heksencollege door SN-hoofdredacteur Barend de Voogd.
We Are Public organiseert busvervoer van en naar Amsterdam, zodat je niet met de nachttrein terug hoeft! De bus vertrekt om 20.00 uur vanaf station Amsterdam Amstel en is rond 02.30 uur weer terug. Een kaartje (prijs van de filmvoorstelling is inbegrepen) kost €12,50. We Are Public-leden betalen slechts €7,50. Reserveren doe je door een mail te sturen naar insight@wearepublic.nl en het juiste bedrag te over te maken op rekeningnummer NL14 RABO 0188 2974 64, t.a.v. De Nieuwe Cultuur Stichting. Vermeld bij je overschrijving Roffa Mon Amour en je naam.
Roffa Mon Amour Horrornacht
SHELLEY + THE WITCH
Station Hofplein, Rotterdam
www.roffamonamour.com
